“Υγεία είναι η κατάσταση πλήρους σωματικής πνευματικής ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας του ατόμου και όχι μόνο η απουσία αρρώστιας ή αναπηρίας”.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΥΓΕΙΑΣ
Προς τους,
Αγαπητούς και Εκλεκτούς επισκέπτες και αναγνώστες της ιστοσελίδας μας.
Σαν Υπεύθυνο, Συνειδητοποιημένο και Έντιμο άτομο πρώτα από όλα απέναντι στον Θεό και κατόπιν απέναντι στον ίδιο μου τον Εαυτό και σε Ολόκληρη την Ανθρωπότητα σας Συνιστώ την Προσοχή να απευθύνεστε στην Ολιστική Εναλλακτική Ιατρική.
αξιολογώντας προσεκτικά σε ποιους αναθέτεται την ΥΓΕΙΑ ΣΑΣ , την ψυχική – συναισθηματική- πνευματική και σωματική.
Ένα πολύτιμο δώρο και θησαυρό που μας έδωσε ο Θεός και που θα πρέπει να το προφυλάξουμε και να το διατηρήσουμε όσο το δυνατόν ακέραιο.
Πάντα υπήρχαν , υπάρχουν και θα υπάρχουν εκείνοι που εκμεταλλεύονται καταστάσεις σε όλους τους τομείς της ζωής μας και αυτό συμβαίνει και στον τομέα της Υγείας μας, όχι μόνο στην Ολιστική Εναλλακτική Ιατρική αλλά και στην Συμβατική Κλασσική Ιατρική.
Εμπρός στο κέρδος και σε άλλα συμφέροντα (φαρμακοβιομηχανίες) δεν σκέφτονται και δεν υπολογίζουν κανέναν και τίποτα.
Είναι κρίμα και άδικο κοντά στα ξηρά να καίγονται και το χλωρά , όπως λέει και ο λαός.
Για αυτό μην εκτίθεστε με άγνοια και ευκολόπιστα σε θαυματουργές θεραπείες και ιάσεις , γιατί το θαύμα δεν έρχεται από έξω και από τους άλλους , ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΤΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ, ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ, ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ, ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ!!!!!!
Με εκτίμηση
Γεωργιάδης Γεώργιος
Γενικός Οικογενειακός Ιατρός
Oλιστικός Ομοιοπαθητικός Ιατρός
«Τα όμοια τοις ομοίοις εισίν ιάματα».
Ιπποκράτης (460-357 π.χ.).
«Η υψηλότερη και μοναδική αποστολή του ιατρού είναι να επαναφέρει την υγεία στον άρρωστο».
Sam. Hahnemann (1755-1843).
«0 άνθρωπος πλάστηκε ελεύθερος, πλάστηκε με την δυνατότητα να σκέπτεται και να πράττει είτε το καλό είτε το κακό. Για να είναι λοιπόν επιρρεπής στα μιάσματα, θα πρέπει να προϋπήρχε στον ανθρώπινο νου μια κατάσταση που θα παρουσίαζε πρόσφορο έδαφος για την προσέλκυση της αρρώστιας, θα πρέπει να υπήρχε η επιθυμία για το λανθασμένο και το κακό. Με το να σκέπτεται και επιθυμεί το κακό προετοιμάζει το σώμα του να δεχθεί την ασθένεια».
James Tyler Kent (1849-1916).
«Αν η ομοιοπαθητική είναι μια χίμαιρα ή μια ανάξια μέθοδος θα καταρρεύσει από μόνη της. Αν όμως αντιπροσωπεύει μια πρόοδο θα διαδοθεί ό,τι κι αν κάνουμε να τη σταματήσουμε».
F. Guizot: Υπουργός Υγιεινής της Γαλλίας (τέλη του 19ου αιώνα).
«Πιστεύω ότι αυτό που εμποδίζει κάποιον να δεχθεί τις αρχές της Ομοιοπαθητικής είναι η άγνοια. Αλλά η άγνοια είναι εγκληματική όταν κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές. Κανένας άνθρωπος όταν έρχεται σε επαφή με τα επιτεύγματα της Ομοιοπαθητικής, δεν μπορεί να τα αρνηθεί. Δεν έχει άλλη επιλογή.»
Sir John Weir, (ιατρός της Βασίλισσας Μ. Βρετανίας Ελισσάβετ Β).
Η Ομοιοπαθητική είναι ένα ολοκληρωμένο θεραπευτικό σύστημα, που θεμελιώθηκε το 1800 από τον μεγάλο Γερμανό γιατρό Σάμουελ Χάνεμαν και που έχει αρχίσει να κερδίζει παγκόσμια αναγνώριση και να εφαρμόζεται από χιλιάδες γιατρούς σε όλον τον κόσμο.
Τα εκπληκτικά θεραπευτικά του αποτελέσματα, στηριζόμενα επάνω σε ξεκάθαρους “νόμους”, οδήγησαν τον Άγγλο γιατρό J.H. Clarcke να πει “Είναι το πιο ολοκληρωμένο και επιστημονικό θεραπευτικό σύστημα που είδε ποτέ ο κόσμος”. Στην ιστορία της ανθρωπότητας, το “επιστημονικό κατεστημένο” πολλές φορές αντιτάχθηκε σε νέες ανακαλύψεις και καθυστέρησε έτσι την αξιοποίηση τους που θα είχε βοηθήσει αφάνταστα την ανθρωπότητα. Όταν αυτοί οι επικριτές επικαλούνταν την επιστημονική “μαρτυρία”, δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να επικαλούνται τις αντιλήψεις που επικρατούσαν ως εκείνη την στιγμή. Κάθε πραγματική ανακάλυψη όμως περιέχει πάντοτε ένα σωρό νέα στοιχεία, που η επιστήμη θα αναγνωρίσει πολύ αργότερα. Κάθε ανακάλυψη, από την ίδια τη φύση της, προηγείται της εποχής της, πολλές φορές κατά πολλούς αιώνες.
Το ίδιο συμβαίνεικαι με την Ομοιοπαθητική. Όταν κρίνουμε λοιπόν την Ομοιοπαθητική και τη θεωρία πάνω στην οποίαν βασίζεται, δεν πρέπει να λησμονούμε δύο πράγματα:
1) Ότι η Ομοιοπαθητική, όταν εφαρμοσθεί σωστά, θεραπεύει ριζικά, γρήγορα και χωρίς καμία παρενέργεια τις φυσικές ασθένειες, οξείες και χρόνιες.
2) Ότι επέζησε ήδη ενάμιση αιώνα και ότι συνεχώς κερδίζει έδαφος παρά την λυσσαλέα αντίδραση που συνάντησε παλαιότερα. Δια μέσου της Ομοιοπαθητικής διαφαίνονται τρεις εντελώς καινούργιες θέσεις για την θεραπευτική:
1) Ότι σε όλες τις ασθένειες, οξείες ή χρόνιες, εκείνο που διαταράσσεται, κατ’ αρχή, δεν είναι το υλικό σώμα, αλλά η δυναμική ισορροπία του οργανισμού.
2)’Ότι οι νοσογόνοι παράγοντες επιδρούν στον ανθρώπινο οργανισμό, όχι φυσικό-χημικά, αλλά δυναμικά. Σύμφωνα με αυτή τη διαπίστωση, η ομοιοπαθητική μεταθέτει το πεδίο της θεραπευτικής της δραστηριότητος από το φυσικό σώμα στο δυναμικό πεδίο, που βρίσκεται πέρα και πίσω από τα φυσικά όργανα του σώματος.
3) Ότι ο γιατρός, αν θέλει πραγματικά να θεραπεύσει, πρέπει να χρησιμοποιήσει ενεργειακά ή καλύτερα ενεργοποιημένα φάρμακα που έχουν τη δυνατότητα να επηρεάζουν το δυναμικό πεδίο. Οι θέσεις αυτές προκάλεσαν, κατά καιρούς, θυελλώδεις συζητήσεις μέσα στον επιστημονικό χώρο και μόνον τελευταία με τις αλματώδεις προόδους της επιστήμης, ιδιαίτερα της κβαντομηχανικής, της κυβερνητικής, της βιοφυσικής ή της βιοχημείας, και την επαλήθευση πολλών από τις θέσεις της ομοιοπαθητικής, φαίνεται να ηρέμησαν κάπως τα πνεύματα.
Οραματιζόμαστε έναν κόσμο στον οποίον ο άνθρωπος, έχοντας πραγματοποιήσει βαθιές αλλαγές και ανακατατάξεις αξιών, θα έχει αντιληφθεί τη σπουδαιότητα των πνευματικών και ηθικών αξιών και την απόλυτη προτεραιότητα που τους ανήκει. Σε έναν τέτοιο κόσμο, η Ομοιοπαθητική θα είναι ίσως το ιδανικότερο θεραπευτικό σύστημα, για να εξασφαλίσει στη νοσούσα ανθρωπότητα τη μεγαλύτερη δυνατή ανακούφιση του σωματικού και ψυχικού της πόνου.
Η ομοιοπαθητική είναι η κλινική εφαρμογή του “νόμου των ομοίων”, ο οποίος καθορίζει την παράλληλο δράση που υπάρχει ανάμεσα στην τοξικολογική ισχύ μιας ουσίας και την θεραπευτική ισχύ της ίδιας ουσίας. “Κάθε ουσία, ικανή να προκαλέσει σε τοξικές δόσεις, συμπτώματα σε ένα υγιή άτομο, μπορεί, να θεραπεύσει σε απειροελάχιστη δόση τα ίδια συμπτώματα σε έναν άρρωστο”…
Για παράδειγμα, ο κάθε ένας από εμάς, γνωρίζει τα αποτελέσματα από την κατάχρηση του καφέ υπέρ διέγερση του νευρικού συστήματος και αϋπνία. Με βάση την αρχή της ομοιοπαθητικής, το καλλίτερο αντίδοτο κατά της κατάχρησης του καφέ και της καφεΐνης είναι ο ίδιος ο καφές, χορηγούμενη σε απειροελάχιστη δόση.
Ένα άλλο παράδειγμα: όταν καθαρίζετε ένα κρεμμύδι, τα μάτια σας δακρύζουν και αρχίζουν να τρέχουν. Το κρεμμύδι σε απειροελάχιστες δόσεις, είναι το ίαμα των εκδηλώσεων μιας αλλεργικής επιπεφυκίτιδας και αλλεργικής ρινίτιδας.
Η κανθαρίδα (Cantharis), έντομο, γνωστό από τους αρχαίους χρόνους για τις αφροδισιακές του ιδιότητες, σε τοξικές δόσεις προκαλεί μια ισχυρή λοίμωξη και φλεγμονή των ουροφόρων οδών. Σε απειροελάχιστες δόσεις θεραπεύει την αιμορραγική κυστίτιδα. Εξ ου και το Ιπποκρατικό αφόρισμα: «Οι ίδιες ουσίες που προκάλεσαν την αρρώστια μπορούν και να την θεραπεύσουν».
Παρομοίως, το τσίμπημα της μέλισσας, εξαιτίας του δηλητηρίου, προκαλεί την εμφάνιση πρηξίματος, οιδήματος, κοκκινίλας, κνησμού και τσούξιμο, συμπτώματα που καλυτερεύουν με την εφαρμογή κρύου νερού. Το ίδιο δηλητήριο, σε απειροελάχιστες δόσεις, μπορεί να θεραπεύσει κάθε τύπο δερματικών παθήσεων που παρουσιάζουν τα πάρα πάνω συμπτώματα και που καλυτερεύουν με το κρύο νερό, όπως έκζεμα, κνίδωση, ή ηλιακό ερύθημα.
Με ένα τηλεσκόπιο που κοιτάζει στο μακρύ παρελθόν, ανακαλύπτουμε την εικόνα τριών λαμπρών προσωπικοτήτων: Ιπποκράτης, Παράκελσος και Χάνεμαν (Ηahnemann). Ο πρώτος ορίζοντας εις τον οποίον εμφανίζεται η ιδέα του νόμου των ομοίων και επομένως η ομοιοπαθητική στην πιο απλή της μορφή, είναι ο ορίζοντας του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού του τρίτου π.Χ. αιώνα, εις τον οποίον δρα ο Ιπποκράτης.
Καταγόμενος από την ιερατική τάξη των Ασκληπειάδων, ο Ιπποκράτης καθίσταται υπεύθυνος μιας από τις πιο επαναστατικές μεθόδους αντιμετώπισης της υγείας του ανθρώπου, διαχωρίζοντας την παλιά ιατρική της μαγικής και θρησκευτικής αντιλήψεως από την μοντέρνα ιατρική.
Το βασικό ρόλο, στην καινούργια ιατρική του Ιπποκράτη παίζει η Φύση.
Για τον Ιπποκράτη, η υγεία και η αρρώστια αποτελούν δυο λειτουργίες που τείνουν στον ίδιο σκοπό: τη διατήρηση και τη διαβίωση του ατόμου. Η Φύση είναι ο πραγματικός θεραπευτής που δρα ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του ατόμου, με διαφορετικούς τρόπους (Natura rnedicatrix).
Η ιατρική, θεωρείται επομένως, σαν “η θρησκεία της Φύσης” και εκφράζεται σαν υποχρέωση να διαφυλάξει και να ενισχύσει το ανθρώπινο σώμα από οποιαδήποτε αρρώστια που μπορεί να το απειλήσει σε σχέση με την ηλικία, την ιδιοσυγκρασία και την χρονικές περιόδους (εποχές).
Ο σκοπός του γιατρού, σαν ξεχωριστή εικόνα από τον ιερέα και τον φιλόσοφο, είναι εκείνος του λειτουργού της Φύσης, εις το ότι δεν θεραπεύει μόνο την αρρώστια, αλλά ερμηνεύει τα συμπτώματα που ονομάζονται “κραυγές της Φύσης”.
Μερικοί από τους κανόνες που ο Ιπποκράτης υποστήριξε και δίδαξε, έγιναν γνωστά αφορίσματα:
“Πρώτα απ’ όλα να μην βλάπτεις τον άρρωστο” “Το ανώτατον καλό είναι η υγειά του αρρώστου”
“Να θεραπεύετε με τρόπον γεμάτο φροντίδα, σίγουρο και ευχάριστο”
” Το να απαλύνεις τον πόνο είναι έργο θεού”.
Ο Ιπποκράτης έκτισε την καινούργια ιατρική πάνω σε δυο θεμελιώδεις κολώνες: <το νόμο των αντιθέτων> (contraria contrariis curantur) και <το νόμο των ομοίων> (similia similibuscurentur).
Ο πρώτος εφαρμόζεται όταν η αιτία της αρρώστιας είναι γνωστή και κατά αυτόν τον τρόπο μια αρρώστια μικροβιακής αιτίας αντιμετωπίζετε με αντιβιοτικά, μια φλεγμονή με αντιφλεγμονώδη, μια μυϊκή σύσπαση με μυοχαλαρωτικά κ.λ.π. Αντιθέτως, εάν η αιτία της αρρώστιας είναι άγνωστη, λαμβάνονται υπ’ όψιν και μελετούνται οι ατομικές αντιδράσεις του άρρωστου, εφαρμόζοντας το νόμο των ομοίων. Και διάμεσου του νόμου των ομοίων, ο άρρωστος περνά από την αρρώστια στην υγειά.
Δεύτερος ορίζοντας στην ιστορία της ομοιοπαθητικής αναφέρεται στην προσωπικότητα του Teofrasto Bombast von Hohenheim, απλώς Παράκελσος (1493-1542) Γερμανός φυσικός ιατρός και φιλόσοφος εντοπίζει την σπουδαιότητα της δόσης: “η έννοια του δηλητηρίου εξαρτάται από την δόση”
Και ο τρίτος ορίζοντας: Hahnemann (1775-1843).
Η ιδέα της ομοιότητας, σαν ένα σπόρο που έσπειρε ο Ιπποκράτης, φύτρωσε με την ορμή του Παράκελσου, ωρίμασε και έγινε δένδρο με τον Hahnemann ο οποίος εφαρμόζει τον ορό της ομοιοπαθητικής από την ελληνική “όμοιος” και “πάθος” (πόνος, ασθένεια, εμπειρία).
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ: πειραματική ιατρική.
Ο Hahnemann εισάγει στην ιατρική ένα καινούργιο πειραματικό μοντέλο.
Η επαναλαμβανόμενη χορήγηση μιας φαρμακολογικής δραστικής ουσίας σε ένα υγιές άτομο, προκαλεί την εμφάνιση στο αισθησιακό, ψυχικό και σωματικό επίπεδο, συμπτώματα, που εκφράζουν την αντίδραση του ατόμου και τις εσωτερικές ιδιότητες της χρησιμοποιημένης ουσίας.
Η γνώση αυτών των πειραμάτων είναι πολύ σπουδαία για την ομοιοπαθητική και αυτό διότι “θεραπεία” στην ομοιοπαθητική, σημαίνει να χορηγήσουμε στον άρρωστο μια δεδομένη ουσία η οποία προκαλεί στον υγιή ένα όμοιο σύνδρομο.
Η Ματέρια Μέντικα (Materia Medica) είναι η συλλογή των διαφόρων πειραμάτων που έγιναν στον υγιή άνθρωπο χρησιμοποιώντας διάφορες ουσίες (παθογένεση).
Οι πηγές της Materia Medica είναι τρεις:
1.η τοξικολογία με οξεία και χρόνια κλινικά συμπτώματα, προκαλούμενα από την ακούσια λήψη η χορήγηση (π.χ. λόγω επαγγέλματος ή και θεληματικά π.χ. αυτοκτονία) τοξικών ουσιών (π.χ. αρσενικό, ακόνιτο, μόλυβδο, φώσφορο…).
2. το ομοιοπαθητικό πείραμα με βάση τους κανόνες του Hahnemann
3. την κλινική παρατήρηση των συμπτωμάτων που θεραπεύτηκαν από την θεραπευτική χορήγηση μιας ουσίας και που δεν παρουσιάζονταν στο ομοιοπαθητικό πείραμα.
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ: η ιατρική των απειροελάχιστων δόσεων.
Οι πιο κοινές μέθοδοι αραιώσεως των ομοιοπαθητικών σκευασμάτων, είναι:
(1) αραίωση κατά Hahnemann η σε χωριστές φιάλες.
(2) αραίωση κατά Korsakoff η σε μια ενιαία φιάλη.
(3) αραίωση 50 χιλιάδες (LM ή 50Μ)
Κατά την μέθοδο αραίωσης του Hahnemann, η δραστική ουσία υφίσταται διαδοχικές αραιώσεις με τον διαλύτη, στερεό η υγρό, σε σχέση 1:10 (δεκατιαία αραίωση) η 1:100( εκατοστιαία αραίωση). Για κάθε αραίωση πραγματοποιούνται 100 δυναμοποιήσεις.
Θεωρείται πως η δραστηριότητα των ομοιοπαθητικών σκευασμάτων είναι φυσικού τύπου και προκύπτει από την ειδική μοριακή διαμόρφωση που υφίσταται σε κάθε καινούργια αραίωση και δυναμοποίηση.
Η μοριακή δομή θα ήταν το αποτέλεσμα των ελευθέρων ηλεκτρικών φορτίων που αποτελούν την ουσία, Το νερό θα δρούσε σαν ένα είδος μαγνητικής ταινίας που επιτρέπει την εκπομπή πληροφοριών “θεωρία της μνήμης του νερού”.
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ: Ολιστική Ιατρική
Ο άξονας γύρω από τον οποίον περιστρέφεται η ομοιοπαθητική είναι “ο νόμος των ομοίων” και για την εφαρμογή της χρειάζεται η συλλογή της ολότητας και αντικειμενικότητας του ανθρώπου.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να διαχωρίσουμε την οξεία φάση μιας παθήσεως από τον χρόνιο άρρωστο.
Στην ΟΞΕΙΑ παθολογία θεραπεύεται “η συγκεκριμένη αρρώστια στον συγκεκριμένο άρρωστο”. Γενικά, η εκλογή της ομοιοπαθητικής θεραπείας βασίζεται στην εύρεση των αιτιολογικών παραγόντων και στην σωστή διάγνωση κατά την κλασσική ιατρική. Η εκλογή των ομοιοπαθητικών ιαμάτων γίνετε με βάση τις γενικές και ειδικές τροποποιήσεις της καλυτέρευσης η επιδείνωσης. Χρήσιμη επίσης και η συμπεριφορά του ασθενούς σε σχέση με την πάθηση.
Στην ΧΡΟΝΙΑ παθολογία θεραπεύεται “ο συγκεκριμένος άρρωστος με την συγκεκριμένη αρρώστια”. Η θεραπεία μας πρέπει να καλύπτει την ολότητα της νόσου στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Η θεραπευτική εκλογή βασίζετε στην ταυτόχρονη εκτίμηση της αιτίας, των ανατομικών και παθολογικών ευρημάτων, των χαρακτηριστικών της νόσου, της ιδιοσυγκρασίας του ασθενούς, της ευαισθησίας του και της προδιάθεσης του.
Τα εκτελεστικά όργανα αποτελούνται από την Ματέρια Μέντικα (Materia fttedica) και τον κλινικό φάκελο ή ιστορικό του ασθενούς.
ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ
Φαρμακευτικά Σκευάσματα
Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα βρίσκονται σε διαφορετικές μορφές.
1) Υπό μορφή κόκκων (granules)
πρόκειται για μικρά σφαιρίδια από σακχαρόζη και λακτόζη, με μάζα περίπου 5mg. Το κυλινδρικό φιαλίδιο που τα περιέχει (200 στον αριθμό) είναι μιας δοσολογικής χορήγησης. Τα σφαιρίδια διαλύονται αργά στο στόμα, κάτω από τη γλώσσα και αποτελεί τη φαρμακευτική μορφή που εξασφαλίζει την μεγαλύτερη δυνατή απορρόφηση από την επιφάνεια του σώματος. Συνταγογραφούνται στις μεσαίες η ψιλές δυναμοποιήσεις (7,9,15,30,200 CH) όχι παραπάνω από μια φορά την ημέρα η μια φορά την ημέρα και για περιορισμένο χρονικό διάστημα.
2) Υπό μορφή σφαιριδίων (globules)
πρόκειται για μικρούς σφαιρικούς κόκκους από σακχαρόζη και λακτόζη με μάζα περίπου 50 mg, δέκα φορές πιο μεγάλα από την άλλη μορφή σφαιριδίων (granules). Διατηρούνται σε κυλινδρικά φιαλίδια, 80 τον αριθμό. Συνταγογραφούνται σε όλες τις δυναμοποιήσεις και χορηγούνται από 3 -5 globules.
3) Υπό μορφή σταγόνων (drops)
παρασκευάζονται σε αλκοόλη 30 βαθμών και διατηρούνται σε μπουκαλάκια των 15 ml η 30 ml σταγόνες αφορούν τις χαμηλές δυναμοποιήσεις: βάμμα, 1Χ, 3Χ, 6Χ. (τις δεκατιαίες). Χορηγούνται σε καθαρή μορφή ή διαλυμένες σε λίγο νερό, γενικώς 2-3 φορές την ημέρα και στην δοσολογία των 10-15-20 σταγόνων κάθε φορά.
ΔΟΣΟΛΟΓΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
1) Βαθμός ομοιότητας.
Όσο περισσότερη ομοιότητα παρουσιάζει η κλινική εικόνα του ασθενούς με το
ομοιοπαθητικό ίαμα τόσο πιο υψηλή δυναμοποίηση χρησιμοποιείτε.
Σχηματικά, σε κάθε επίπεδο ομοιότητας αντιστοιχούν οι εξής βαθμοί δυναμοποίησης:
Τοπικά συμπτώματα – χαμηλές δυναμοποίησεις: 4-5 CH, 6-30K, 06-09LM
Γενικά συμπτώματα – μεσαίες δυναμοποιήσεις: 7-9CH,200-1000Κ, 012-018LM
Ανατομικά-παθολογικά ευρήματα- υψηλές δυναμοποίησεις: 15-30-200CH
Ψυχικές διαταραχές 10.000Κ, 024-030LM
2) Συχνότητα χορήγησης.
Η συχνότητα χορήγησης των ομοιοπαθητικών ιαμάτων εξαρτάται από τα
χαρακτηριστικά και την εξέλιξη της νόσου του ασθενούς.
Γενικώς στις οξείες φάσεις μιας νόσου, το ίαμα χορηγείται περισσότερες φορές
την ημέρα, ενώ στις χρόνιες παθήσεις η χορήγηση γίνεται σε περιόδους
περισσότερο απομακρυσμένες( εβδομαδιαίες ή κάθε 15μερες ή μηνιαίες).
Η συχνότητα χορήγησης μειώνεται σταδιακά μέχρι την διακοπή, με βάση την
καλυτέρευση.
Τρόποι χορήγησης.
Η θεραπευτική επιτυχία των ομοιοπαθητικών ιαμάτων εξαρτάται από τη σωστή εκλογή του και από ορισμένους βασικούς κανόνες:
1) Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα(granules-globules) τα αφήνουμε να διαλυθούν στο στόμα κάτω από την γλώσσα. Στην περίπτωση των μωρών μπορούμε να τα διαλύσουμε σε λίγο νερό η στο γάλα.
2) Πρέπει να αποφεύγουμε να τα πιάνουμε με τα χέρια μας και αυτό για να αποφεύγεται η αλλοίωση της μοριακής δομής του ιάματος.
3) Να τηρούνται οι ίδιοι κανόνες και για τις δυο μορφές granules και globules. Η απορρόφηση του ομοιοπαθητικού ιάματος εξαρτάται από την επαφή του με την υπογλώσσια βλεννογόνο. Όσο περισσότερη επιφάνεια καλύπτεται τόσο πιο άμεση δράση και αποτέλεσμα επιτυγχάνεται.
4) Να αποφεύγεται η λήψη μέντας, καμφοράς, καφέ, τσάι, αρωματικές ουσίες, αλκοόλη και άλλες διεγερτικές ουσίες. Αυτές οι ουσίες μπορούν να παρεμποδίσουν την απορρόφηση του ομοιοπαθητικού ιάματος ή ακόμη και την δράση του και να επιτραπεί στον οργανισμό μια καλλίτερη αντίδραση, για αυτόν τον λόγο και τα παιδιά αντιδρούν πολύ καλά και αμέσως στη λήψη των ομοιοπαθητικών σκευασμάτων. Ο Hahnemann, όταν ήθελε να διακόψει την δράση κάποιου ομοιοπαθητικού ιάματος κατά την διάρκεια των πειραμάτων του σε υγιή άτομα, τους έκανε να μυρίζουν καμφορά.
ΔΟΣΟΛΟΓΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ …Συνέχεια
5) Τα ομοιοπαθητικά ιάματα λαμβάνονται μακριά από τα γεύματα. Το ομοιοπαθητικό ίαμα πρέπει να λαμβάνεται τουλάχιστον μια ώρα μετά το γεύμα ή μισή ώρα πριν. Για τις μονοδόσεις, συμβουλεύουμε να χορηγούνται νηστικοί και κατά προτίμηση πριν τον ύπνο, εκμεταλλευόμενοι την ενεργειακή νυχτερινή ανάπαυση του σώματος.
6) Να συμβουλεύεστε κατ’ ευθείαν τον ομοιοπαθητικό σας γιατρό για ότι απορία έχετε και για οποιαδήποτε πληροφορία χρειάζεστε. Στην ομοιοπαθητική τα ιάματα δεν θεραπεύουν μονάχα μια αρρώστια αλλά ένα σύνολο συμπτωμάτων που μπορούν να αντιστοιχούν σε πολλές παθήσεις και σε ένα απεριόριστο αριθμό ασθενών. Επομένως είναι αδύνατον να παραθέτουμε μαζί με τα σκευάσματα τις διάφορες ενδείξεις και τις δοσολογίες. Μονάχα με βάση την προσωπικότητα του κάθε ένα ασθενή είναι δυνατόν ο ομοιοπαθητικός γιατρός να εντοπίσει και να προτείνει την σωστή θεραπεία.
7) Σωστή διατήρηση των κυλινδρικών φιαλιδίων. Τα ομοιοπαθητικά πρέπει να διατηρούνται σε καθαρό και ξηρό μέρος, αποφεύγοντας τις υψηλές θερμοκρασίες και τυχούσες πηγές ακτινοβολίας.
8) Να πληροφορήσετε αμέσως τον ομοιοπαθητικό γιατρό σας για τυχόν έντονη επιδείνωση και μακροπρόθεσμη, μετά την λήψη του ομοιοπαθητικού ιάματος. Είναι δυνατή η αρχική επιδείνωση των συμπτωμάτων ή η εμφάνιση διαταραχών του παρελθόντος και αυτό είναι μια έκφραση αντίδρασης του οργανισμού προς το ομοιοπαθητικό ίαμα. Αυτή “η επιδείνωση” έχει θετική σημασία, έως ότου όμως είναι περιορισμένη στον χρόνο και δεν αποτελεί κίνδυνο για τον ασθενή.
9) Μη φοβηθείτε για την ατυχή λήψη πάρα πάνω δοσολογίας από αυτήν που σας έχει συστήσει ο γιατρό σας. Δεν διατρέχετε κανένα κίνδυνο. Σε περίπτωση που κάνετε λήψη αλλοπαθητικών φαρμάκων, καλό θα ήταν να ενημερώσετε τον ομοιοπαθητικό γιατρό σας.
Dr. Γεωργιάδης Γεώργιος
Ειδικός Ολιστικής Ιατρικής M.D.Ph.
Ομοιπαθητικός Ιατρός
Μέλος της ΙταλοΓερμανικής εταιρίας
Ομοιoπαθητικής Samuel Hahnemann
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΟ – ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στην Ομοιοπαθητική είναι περίπου 3.000.
Το μεγάλο ποσοστό τους (80-85%) είναι φυτικής προέλευσης και η πρώτη ύλη για την παρασκευή τους είναι το βάμμα (δηλαδή το αλκοολούχο εκχύλισμα) των βοτάνων από τα οποία προέρχονται.
Το υπόλοιπο 15% των ομοιοπαθητικών φαρμάκων είναι χημικής, ανόργανης ή ζωικής προέλευσης και η πρώτη ύλη για την παρασκευή τους απαιτείται να είναι πολύ μεγάλης καθαρότητας.
Η νομοθεσία, οι κανόνες GMP (good manufacture practice) και η ομοιοπαθητική φαρμακοποιία καθοδηγούν με ακρίβεια στην οργάνωση του ομοιοπαθητικού εργαστηρίου και στις διαδικασίες παρασκευής και ελέγχου του ομοιοπαθητικού φαρμάκου.
Η διάθεση και η κυκλοφορία των ομοιοπαθητικών φαρμάκων στην Ελλάδα διέπεται από την κοινοτική οδηγία ΟΔ/92/73/ΕΟΚ της 22ας Σεπτεμβρίου 1992 και την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας από 1/1/1994 που ακολούθησε, με θέσπιση νομοθετικών διατάξεων για τα ομοιοπαθητικά φαρμακευτικά προϊόντα.
Ορίζονται όλες οι συνθήκες για την παραγωγή των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, ανάλογες με της υπόλοιπης φαρμακευτικής βιομηχανίας, τον έλεγχο αυτών και την κυκλοφορία τους.
Ανάλογες διατάξεις ισχύουν και σε όλες τις υπόλοιπες χώρες της Ένωσης. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα περιλαμβάνονται στη Γαλλική και Γερμανική Φαρμακοποιία. Η υπό διαμόρφωση Ευρωπαϊκή Φαρμακοποιία, που σκοπό έχει την σύνθεση, συμπλήρωση και στη συνέχεια αντικατάσταση όλων των φαρμακοποιιών των χωρών μελών, έχει ήδη δημοσιεύσει μεταξύ των άλλων 60 μονογραφίες που αφορούν αποκλειστικά ομοιοπαθητικά φάρμακα.
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει «κλείσει τα μάτια της» στη ραγδαία τα τελευταία χρόνια ανάπτυξη και εξάπλωση της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής.
Ειδικότερα:
Α. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ψήφισμα του στις 29/5/1997 ζητά μεταξύ των άλλων, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή: να εγκαινιάσει διαδικασία αναγνώρισης της ομοιοπαθητικής ιατρικής και, προς το σκοπό αυτό, να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την ενθάρρυνση της σύστασης κατάλληλων επιτροπών, να εκπονήσει ενδελεχή μελέτη σχετικά με τον αβλαβή χαρακτήρα, την αποτελεσματικότητα, το πεδίο εφαρμογής και το συμπληρωματικό ή εναλλακτικό χαρακτήρα κάθε κλάδου μη συμβατικής ιατρικής και να εξασφαλισθεί η ελεύθερη παροχή υπηρεσιών των ασκούντων τη μη συμβατική ιατρική.
Β. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε αναφορά της προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που παρουσιάστηκε στις 14/7/1997 τονίζει ότι: «κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30-40 ετών, η Ομοιοπαθητική έχει εννοηθεί από την αυξανόμενη ζήτηση εκ μέρους των ιατρών και του κοινού στην πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών χωρών και όχι οι τρεις στους τέσσερις Ευρωπαίους γνωρίζουν την Ομοιοπαθητική και από αυτούς, το 29% τη χρησιμοποιούν στην φροντίδα της υγείας τους».
Γ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εκδώσει δύο ντιρεκτίβες σε σχέση με τη διάθεση και κυκλοφορία των ομοιοπαθητικών φαρμάκων.
Δ. Το Συμβούλιο της Ευρώπης σε ψήφισμα του (Doc. 8435, 11/6/1999) για τη μη συμβατική ιατρική μεταξύ των άλλων καλεί χα κράτη μέλη του καθώς και τους ιατρικούς συλλόγους να ενισχύσουν την επίσημη αναγνώριση της ομοιοπαθητικής ιατρικής καθώς και να ενθαρρύνουν την εισαγωγή της σε νοσοκομεία. Ενώ σε άλλο σημείο τονίζει ότι «κατάλληλα μαθήματα πρέπει να υπάρχουν στα Πανεπιστήμια ώστε να εκπαιδεύονται ανάλογα οι ιατροί σε κλάδους της μη συμβατικής ιατρικής».
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ
Ο επίσημα αναγνωρισμένος επιστημονικός, εκπαιδευτικός και συνδικαλιστικός φορέας στη χώρα μας είναι η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (ΕΕΟΙ) που ιδρύθηκε το 1971. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 400 μέλη της Εταιρείας (η οποία έχει μόνο ιατρούς) που εξασκούν την ομοιοπαθητική στα ιατρεία τους. Από τη μόνη (δυστυχώς) διαθέσιμη έρευνα που διενεργήθηκε προ δεκαετίας από το Νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός προέκυψε ότι ποσοστό μεγαλύτερο του 10% των κατοίκων του Λεκανοπεδίου έχει κάνει τουλάχιστον μία επίσκεψη σε ιατρό ομοιοπαθητικό. Να σημειωθεί ότι προ 10ετίας η ΕΕΟΙ είχε τα μισά μέλη από αυτά που έχει τώρα. Στο τμήμα της Φαρμακογνωσίας της Φαρμακευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών διδάσκεται το μάθημα της Ομοιοπαθητικής Φαρμακοτεχνίας. Κορύφωση μέχρι τώρα της εκπαιδευτικής αναγνώρισης της Ομοιοπαθητικής αποτελεί η δημοσίευση στο ΦΕΚ 1912/τεύχος Β/29-12-2006 της έγκρισης προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών (Π.Μ.Σ) στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου «για ιατρούς και οδοντιάτρους», διαρκείας 2 ετών, με τίτλο «Ολιστικά Εναλλακτικά Θεραπευτικά Συστήματα – Κλασική Ομοιοπαθητική». Αυτό το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών θα διεξαχθεί σε συνεργασία με τη Διεθνή Ακαδημία Κλασικής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής και θα βασισθεί στη θεωρία του δασκάλου Γιώργου Βυθούλκα (βραβείο Right Liverpool Award από το Σουηδικό Κοινοβούλιο, γνωστό ως Εναλλακτικό βραβείο Νόμπελ). Αντικείμενο του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών είναι η δημιουργία, ολοκλήρωση και μετάδοση θεωρητικής και εφαρμοσμένης γνώσης στο διεπιστημονικό πεδίο των ολιστικών εναλλακτικών θεραπευτικών συστημάτων και ειδικότερα στον χώρο της Κλασικής Ομοιοπαθητικής καθώς και ο καθορισμός του ρόλου της στο χώρο της υγείας.
Βασικά στοιχεία του επιστημονικού αντικειμένου του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών είναι η ολιστική θεώρηση και κατ¢ επέκταση η διεπιστημονικότητα. Συμπεριλαμβάνονται γνωστικές περιοχές όπως της Συστημικής Θεωρίας/Συστημικής Σκέψης, η Θεωρία των Πολύπλοκων Συστημάτων, Βιοσυστήματα, Βιοσημειολογία κτλ. Τα στοιχεία αυτά χαρακτηρίζουν το εύρος του διεπιστημονικού πεδίου στο οποίο πρέπει να βασίζεται ένα ΠΜΣ ολιστικών Εναλλακτικών Θεραπευτικών Συστημάτων όπως η κλασική Ομοιοπαθητική και υποδεικνύουν την ανάγκη δημιουργίας του μέσα σε ένα καθαρά διεπιστημονικό χώρο ο οποίος διέπεται από τα παραπάνω γνωστικά αντικείμενα και του οποίου ο πυρήνας είναι η Ολιστικότητα της Συστημικής Προσέγγισης. Θέση της ΑΙΚ και της ΕΕΟΙ είναι ότι τα ΠΜΣ που έχουν ιατρικό γνωστικό αντικείμενο πρέπει να απευθύνονται μόνο σε ιατρούς (όπως το ανώτερο). Το συγκεκριμένο ΠΜΣ (και όλα τα ΠΜΣ που έχουν ιατρικό γνωστικό αντικείμενο) αποτελεί τίτλο γνώσης και δεν μπορεί να νοηθεί ως ειδικότητα. Είναι προφανές σε όποιον έχει εντρυφήσει στην Ομοιοπαθητική ότι η αναγνώριση της ως ιατρική ειδικότητα ή υποειδικότητα θα προϋπέθετε τουλάχιστον 4 χρόνια εξειδίκευσης μετά την εξαετή προπτυχιακή εκπαίδευση.
Το ΠΜΣ αποτελεί το πρώτο βήμα για την οργάνωση της γνώσης στον χώρο της Κλασικής Ομοιοπαθητικής σε Ακαδημαϊκό επίπεδο στην Ελλάδα σύμφωνα με τις προδιαγραφές και τις οδηγίες της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τη θεσμοθέτηση του γνωστικού περιεχομένου της Κλασικής Ομοιοπαθητικής και των εφαρμογών της και για την καλύτερη μετεκπαίδευση των ιατρών σε αυτό το γνωστικό αντικείμενο σε διεθνές επίπεδο και σε συνεργασία με Ανώτατα Ιδρύματα της Ελλάδας και του Εξωτερικού. Παρότι δεν είναι επίσημα αναγνωρισμένη στην πατρίδα μας (κάτι τουλάχιστον επικίνδυνο εφόσον αφορά τη δημόσια υγεία), ιατροί από πολλές χώρες του κόσμου (στις περισσότερες των οποίων έχει αναγνωριστεί) εμπιστεύονται τον παγκόσμια αναγνωρισμένο δάσκαλο Γ. Βυθούλκα και εκπαιδεύονται στη Διεθνή Ακαδημία Κλασικής Ομοιοπαθητικής στην Αλόννησο. Ιατρεία ομοιοπαθητικής λειτουργούν στα πλαίσια την Δημοτικών Ιατρείων Ρέντη και Κορυδαλλού και στο Ιατρείο Κεφαλαλγίας της Νευρολογικής Κλινικής του ΓΚ Νοσοκομείου «Γεννηματά». Η ΕΕΟΙ είναι έτοιμη να προσφέρει όλη την εμπειρία και την τεχνογνωσία από την 35ετή εκπαίδευση που παρέχει (ακολουθώντας τα πρότυπα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την Ομοιοπαθητική Ιατρική) στη διάθεση των Ιατρικών Σχολών για να δημιουργηθεί, αρχικά τουλάχιστον, κατ¢ επιλογήν μάθημα στις έδρες της Φαρμακολογίας ή της Θεραπευτικής στα πλαίσια της προπτυχιακής ιατρικής εκπαίδευσης ή πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών με θέμα την ομοιοπαθητική. Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Η ECH (Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Ομοιοπαθητική Ιατρική) περιλαμβάνει στους κόλπους της 43 Ιατρικές εταιρείες από 25 χώρες και η LMHI είναι ο παγκόσμιος σύλλογος των ιατρών ομοιοπαθητικής. Η Ομοιοπαθητική έχει αναγνωριστεί επισήμως ως εναλλακτικό ιατρικό σύστημα ή ιατρική ειδικότητα σε χώρες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής (Βραζιλία, Κολομβία, Ισημερινός, Κόστα Ρίκα, Κούβα, Μεξικό, Χιλή), της Ασίας (Ινδία, Πακιστάν, Σρι Λάνκα) και της Ευρώπης: Μ. Βρετανία όπου έχει αναγνωριστεί ως εξειδίκευση της Γεν. Ιατρικής από το 1950 και υπάρχουν πέντε ομοιοπαθητικά γενικά νοσοκομεία ενταγμένα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, Ρουμανία-1981, Γεωργία-1990, Ρωσία-1995, Ουγγαρία-1997, Βέλγιο (ως πρόσθετη εξειδίκευση σε κάθε ειδικότητα) και Λιθουανία-1999, Πορτογαλία – 2003, Βουλγαρία-2005. Το Βασιλικό Ομοιοπαθητικό Νοσοκομείο του Λονδίνου που έχει συμπληρώσει 157 χρόνια ζωής εντάχθηκε στα Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία του London University College. Επίσης ο διευθυντής του Dr. Peter Fisher ορίστηκε επίσημα ιατρός της Βασιλικής Οικογένειας.
Παράλληλα τα τελευταία χρόνια εισέρχεται σε όλο και περισσότερα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα. Υπάρχει θέση λέκτορα Ομοιοπαθητικής στο Παν. του Liverpool και στο αντίστοιχο της Wern (Ελβετία) έδρα εναλλακτικής ιατρικής συμπεριλαμβανομένης της Ομοιοπαθητικής. Σε όλα τα Πανεπιστήμια της Γερμανίας και της Μ. Βρετανίας οι φοιτητές της Ιατρικής εξοικειώνονται με τις αρχές της Ομοιοπαθητικής, επίκειται η εισαγωγή του μαθήματος σε όλα τα Παν. του Βελγίου (ήδη διδάσκεται στο μεγαλύτερο της χώρας, το U.C.L) και το έχει προτείνει ο Ιατρικός Σύλλογος της Γαλλίας για τα Πανεπιστήμια της. Σε αντίστοιχα της Αυστρίας, του Βελγίου, της Ισπανίας και της Ολλανδίας διδάσκεται ως μάθημα επιλογής. Αρκετά Παν. της Γαλλίας (9), της Ισπανίας (5) και της Πολωνίας παρέχουν στους αποφοίτους των Ιατρικών Σχολών μετεκπαίδευση στην Ομοιοπαθητική, που οδηγεί στην απόκτηση πανεπιστημιακού διπλώματος. Στις Αυστρία και Γερμανία, οι επίσημοι ιατρικοί σύλλογοι απονέμουν κατόπιν εξετάσεων τον τίτλο του Ομοιοπαθητικού Ιατρού. Στην Ελβετία έχει αναγνωριστεί με τη συνεργασία του Ελβετικού Ιατρικού Συλλόγου (FMH) ως υποειδικότητα της Παθολογίας, της Παιδιατρικής και της Γενικής Ιατρικής. Σε Γαλλία, Ιταλία, Λιθουανία, Σερβία- Μαυροβούνιο οι αντίστοιχοι ιατρικοί σύλλογοι την έχουν αναγνωρίσει ως ιατρική θεραπευτική μέθοδο.
Σε Αυστρία (7), Ισπανία (2), Γαλλία (2), Γερμανία (5) και Ιταλία (όπου έχει αναγνωριστεί ως ιατρική πράξη δηλ. ότι πρέπει να ασκείται μόνο από ιατρούς) λειτουργούν ομοιοπαθητικά εξωτερικά ιατρεία σε γενικά νοσοκομεία. Τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία Βελγίου, Γαλλίας, Γερμανίας και Λουξεμβούργου καλύπτουν τις δαπάνες για τα ομοιοπαθητικά φάρμακα ενώ ιδιωτικές ασφαλιστικές σε Αυστρία, Γερμανία και Ολλανδία καλύπτουν και την αμοιβή του ιατρού. Σε πρόσφατη έρευνα της Ευρ. Ένωσης καταμετρήθηκαν 100 εκ. επισκέψεις σε ένα χρόνο σε ομοιοπαθητικούς στην Ευρώπη ενώ στις ΗΠΑ πραγματοποιήθηκαν ετησίως 630 εκ επισκέψεις ασθενών σε εναλλακτικούς ιατρούς (JAMA, 1998).
Το Εθνικό Κέντρο για τη Συμπληρωματική και Εναλλακτική Ιατρική των ΗΠΑ (NCCAM) που ανήκει στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ, χρηματοδοτείται με το ποσόν των 120 εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. Οι πολιτείες Νεβάδα, Αριζόνα και Κονέκτικατ χορηγούν άδεια ασκήσεως της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής. Σε έκθεση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) το 2005 αναφέρεται ότι η δράση της ομοιοπαθητικής δεν εξηγείται με το φαινόμενο Placebo και συστήνει την περαιτέρω διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της στα χρόνια νοσήματα.
Το επιστημονικό υπόβαθρο της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής γίνεται όλο και πιο συχνά θέμα διαλέξεων σε συνέδρια, στρογγυλές τράπεζες, αναλύσεις σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά, αλλά και καθημερινών συζητήσεων σε επίπεδο ανταλλαγής επιστημονικών απόψεων ανάμεσα σε ιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων και ασθενείς. Μέχρι σήμερα πάνω από 300 κλινικές μελέτες για την Ομοιοπαθητική Ιατρική έχουν δημοσιευτεί σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά, ενώ παράλληλα περίπου 3500 αναφορές υπάρχουν στην Ιατρική βιβλιοθήκη PudMed. Το γεγονός ότι περιοδικά όπως το «The Lancet» και το «British Medical Journal» έχουν δημοσιεύσει θετικά άρθρα για την Ομοιοπαθητική Ιατρική, αντανακλά τον ορθό επιστημονικό προβληματισμό για ένα θεραπευτικό σύστημα που πληροί σαφώς τους όρους ένταξης στην παγκόσμια ιατρική βιβλιογραφία.
Η εισαγωγή της Ομοιοπαθητικής στην Ιατρική βιβλιογραφία βρίσκεται σε μετεφηβική ηλικία. Εκτός από τις λίγες μεταπολεμικές έγκυρες μελέτες που προηγήθηκαν, μόλις το 1986 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «The Lancet» η πρώτη έγκυρη διπλή τυφλή κλινική μελέτη σύγκρισης της δράσης της Ομοιοπαθητικής θεραπείας με εικονικό φάρμακο-placebo και αφορούσε τις αλλεργικές εκδηλώσεις του αναπνευστικού. Τα επόμενα χρόνια δημοσιεύτηκαν σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά αρκετές μελέτες και μετά-αναλύσεις που απέδιδαν στην Ομοιοπαθητική σαφώς θετικά αποτελέσματα. Βασικός λόγος που δικαιολογεί τον σχετικά μικρό αριθμό μελετών είναι οι ιδιαιτερότητες της Κλασικής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής που περιλαμβάνει την εξαιρετική εξατομίκευση της θεραπείας ανάλογα με τη συμπτωματολογία του ασθενούς, ακόμα και ανάμεσα σε ασθενείς με την ίδια νόσο. Στην συνήθη μεθοδολογία της ιατρικής έρευνας γίνεται η σύγκριση της δράσης ενός θεραπευτικού σχήματος με την αντίστοιχη δράση ενός άλλου ή του εικονικού φαρμάκου σε ομάδες ασθενών που έχουν μία συγκεκριμένη νόσο. Συνήθως τα μετρήσιμα αποτελέσματα είναι, είτε ή μείωση των συμπτωμάτων, είτε η αλλαγή κάποιας εργαστηριακής παραμέτρου. Στην Ομοιοπαθητική Ιατρική η θεραπεία είναι εξατομικευμένη σε μεγάλο βαθμό. Τα αρτιότερα κλινικά αποτελέσματα ακολουθούν την χορήγηση ενός ομοιοπαθητικού φαρμακευτικού σκευάσματος, προσεκτικά επιλεγμένου, ανάμεσα σε τουλάχιστον τρεις χιλιάδες άλλα. Το «όμοιο» φάρμακο επιλέγεται με βάση την συμπτωματολογία και σημειολογία του ασθενούς σε σωματικό και ψυχοδιανοητικό επίπεδο και όχι μόνο με βάση τη νόσο. Ένα απλό παράδειγμα: Για την θεραπεία είκοσι ασθενών με ημικρανία μπορεί να χρειαστούν από δώδεκα έως και είκοσι διαφορετικά φάρμακα, ένα για τον κάθε ασθενή, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες των συμπτωμάτων του. Μία άλλη παράμετρος που είναι σημαντική στην Ομοιοπαθητική Ιατρική είναι η ολιστικότητα της θεραπείας και ο νόμος της κατεύθυνσης της θεραπείας. Ο ασθενής βιώνει μία αρχική θεραπευτική επιδείνωση, των σωματικών του συμπτωμάτων. Αυτή συχνά, είναι και η ασφαλιστική δικλείδα της θεραπείας που μόλις άρχισε και η οποία ξεκινά θεραπεύοντας πρώτα τα συμπτώματα του ασθενούς σε διανοητικό και συναισθηματικό επίπεδο. Είναι ενδιαφέρον να αναφερθεί ότι αυτή η δράση είναι αντίστροφη από την καταγεγραμμένη δράση του placebo, αφού σε αυτήν δεν υπάρχει αρχική επιδείνωση που να ακολουθείται από μακροχρόνια θεραπεία, αλλά αρχική βελτίωση που ακολουθείται από σύντομη υποτροπή. Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι ο σχεδιασμός ιατρικών μελετών που να αναδεικνύουν την αληθή θεραπευτική δράση των Ομοιοπαθητικών φαρμάκων είναι δύσκολος, αλλά εφικτός με τις απαραίτητες τροποποιήσεις στα ιατρικά πρωτόκολλα που αφορούν την Ομοιοπαθητική. Είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη διεξαγωγής αυστηρών κλινικών μελετών στις οποίες να τηρούνται τόσο η μεθοδολογία της έρευνας της Ιατρικής επιστήμης, όσο και η νομολογία της Ομοιοπαθητικής θεραπευτικής. Βιβλιογραφία κλινικών μελετών, μετά-αναλύσεων τους και μελετών βασικής έρευνας είναι στη διάθεση κάθε ενδιαφερομένου.
Κάποιοι βιάστηκαν να μιλήσουν για οικονομικά συμφέροντα στην εξάπλωση της Ομοιοπαθητικής, αγνοώντας πως το κόστος της θεραπείας στην ομοιοπαθητική είναι πολύ μικρότερο των χημικών φαρμάκων.
Κάποιοι άλλοι εθελοτυφλούν μιλώντας για φαινόμενα placebo όταν τα καλύτερα αποτελέσματα της Ομοιοπαθητικής παρατηρούνται σε βρέφη και νήπια.
Κάποιοι κολάζουν την Ομοιοπαθητική για τις λίγες εργασίες που έχουν δημοσιευθεί, αγνοώντας ότι οι περισσότερες στην Ακαδημαϊκή Ιατρική χρηματοδοτούνται από γίγαντες όπως είναι οι πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες (άλλο μεγάλο θέμα είναι προς τα πού κατευθύνουν συνολικά την Ιατρική) και ότι ακόμα και στη Μ. Βρετανία λιγότερο από το 1% των δημόσιων δαπανών για την έρευνα στην υγεία έχουν κατάληξη την ομοιοπαθητική.
Κάποιοι την απορρίπτουν εκ προοιμίου λόγω μη εξακρίβωσης, εισέτι, του μηχανισμού δράσης της, παραβλέποντας π.χ. ότι το πραγματικά θαυματουργό σαλικυλικό οξύ συνταγογραφόταν επιτυχώς για δεκαετίες πριν αποκαλυφθεί ο τρόπος δράσης του.
Κάποιοι, τέλος, ξεχνούν ότι όλοι ιατροί είμαστε και ενδιαφερόμαστε για το καλό του ασθενή. Άλλωστε η εξάσκηση της Ομοιοπαθητικής δεν προσφέρεται για πλουτισμό όπως συμβαίνει με άλλες ειδικότητες.
ΕΞΕΛΙΞΗ – ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ
Η Ομοιοπαθητική συνεχίζει την ιστορία της για πάνω από 200 χρόνια με σημαντική εξέλιξη και εντυπωσιακή εξάπλωση, σε παγκόσμιο επίπεδο, τα τελευταία πενήντα (50) χρόνια.
Ενδεικτικά αναφέρουμε:
* Στην Ελλάδα: Το 1889 εισάγεται για πρώτη φορά από τον ιατρό Ε. Γυπάρη, ο οποίος δημοσίευσε το 1902 το βιβλίο του «Η ομοιοπαθητική θεραπεία και τα πλεονεκτήματά της». Το 1926 ο ιατρός Μ. Φατούρος περιπλανάται έφιππος στα χωριά της Ηπείρου θεραπεύοντας τους κατοίκους βάσει της Ομοιοπαθητικής. Το 1932 ο ιατρός Σ. Πικραμένος συνεχίζει το έργο συσπειρώνοντας γύρω του και έναν μικρό αριθμό άλλων γιατρών. Η Ομοιοπαθητική ιατρική όμως, έγινε γνωστή και άρχισε να εφαρμόζεται συστηματικά στην Ελλάδα από το 1967 και μετά όταν επανήλθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε οριστικά ο καθηγητής κ. Γιώργος Βυθούλκας, ο οποίος ίδρυσε, το 1969, το Κέντρο Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (ΚΟΙ) στην Αθήνα με τους αείμνηστους ιατρούς, Ειρήνη Μπαχά και Σπύρο Γαρζώνη. Το ΚΟΙ, απετέλεσε το βασικό φορέα εκπαίδευσης ομοιοπαθητικών ιατρών και διάδοσης-εφαρμογής της Κλασικής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής. Σήμερα, ο επίσημος επιστημονικός φορέας των ομοιοπαθητικών ιατρών είναι η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (ΕΕΟΙ) που ιδρύθηκε το 1971. Τα μέλη της είναι μόνο ιατροί, απόφοιτοι Πανεπιστημίου, που έχουν εξειδικευθεί και μετεκπαιδευθεί στην ομοιοπαθητική. Τα μέλη της ΕΕΟΙ ξεπερνούν τα 300.
Η ομοιοπαθητική φαρμακοτεχνία διδάσκεται από τον τομέα φαρμακογνωσίας της Φαρμακευτικής Σχολής Αθηνών.
Ο επίσημος επιστημονικός φορέας των ομοιοπαθητικών φαρμακοποιών είναι η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικών Φαρμακοποιών.
* Κορύφωση της επιστημονικής αναγνώρισης της Ομοιοπαθητικής στην Ελλάδα αποτελεί η δημοσίευση στο ΦΕΚ 1912/ τεύχος Β / 29-12-2006 της έγκρισης προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου «για γιατρούς και οδοντιάτρους», διάρκειας 2 ετών, με τίτλο «Ολιστικά Εναλλακτικά Θεραπευτικά Συστήματα. Κλασσική Ομοιοπαθητική». Αυτό το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών θα διεξάγεται με την συνεργασία της Διεθνούς Ακαδημίας Κλασικής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής και της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής.
* Στο Ηνωμένο Βασίλειο: Το 1832 η Ομοιοπαθητική ασκείται για πρώτη φορά από τον γιατρό Frederick Foster Harvey Quirt και το 1837 ιδρύεται το νοσοκομείο Hahnemann στο Λίβερπουλ. Έχει ενταχθεί στο εθνικό σύστημα υγείας από το 1948 και είναι αναγνωρισμένη ως υπο-ειδικότητα της Γενικής Ιατρικής από το 1950. Στα πλαίσια αναθεώρησης του όλου συστήματος των ιατρικών ειδικοτήτων στο Ηνωμ. Βασίλειο υπάρχει η πρόθεση αναγνώρισης της Ομοιοπαθητικής ως πλήρους αυτόνομης ειδικότητας. Υπάρχουν 5 νοσοκομεία, αποκλειστικά ομοιοπαθητικά (Λονδίνο, Γλασκώβη, Λίβερπουλ, Μπρίστολ και Τούμπριτζ Γουέλς) εντεταγμένα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Επίσης υπάρχει και μεγάλος αριθμός ιδιωτικών ομοιοπαθητικών κλινικών σε διάφορες πόλεις. Τουλάχιστον το 37% των Βρετανών γενικών ιατρών χρησιμοποιούν αποκλειστικά ή περιστασιακά την ομοιοπαθητική ιατρική. Επισημαίνεται ότι για περισσότερο από έναν αιώνα η βασιλική οικογένεια ακολουθεί συστηματικά ομοιοπαθητική ιατρική. Στο Πανεπιστήμιο Exceter έχει δημιουργηθεί έδρα με αντικείμενο την έρευνα στη μη συμβατική ιατρική Και στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ έχει δημιουργηθεί έδρα ομοιοπαθητικής ιατρικής.
* Στη Γαλλία: Το 32 % των Γάλλων γενικών ιατρών συνταγογραφούν ομοιοπαθητικά φάρμακα, αποκλειστικά ή περιστασιακά, τα οποία περιλαμβάνονται στη Γαλλ. Φαρμακοποιία. Ήδη εννιά Πανεπιστήμια παρέχουν τριετές μεταπτυχιακό πρόγραμμα διδασκαλίας της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής. Στο τέλος των σπουδών απονέμεται πανεπιστημιακό δίπλωμα.
* Στο Βέλγιο:Το Βελγικό Κοινοβούλιο ψήφισε το νομοσχέδιο 3/99 για την αναγνώριση της μη συμβατικής ιατρικής, με πρώτη την Ομοιοπαθητική, και από την 1/1/2000 όλα τα Βελγικά Ασφαλιστικά Ταμεία καλύπτουν τις δαπάνες για ομοιοπαθητικά φάρμακα. Σύμφωνα με σχετική πρόσφατη δημοσκόπηση το 50% των ερωτηθέντων εμπιστεύεται και ακολουθεί την Ομοιοπαθητική ιατρική. Η Ομοιοπαθητική διδάσκεται στους τελειόφοιτους της Ιατρικής Σχολής του Catholic University της Louvain, του μεγαλύτερου Πανεπιστημίου του Βελγίου.
* Στην Ολλανδία: Περισσότερο από το 40% του πληθυσμού έχει επισκεφθεί ομοιοπαθητικό ιατρό, ενώ περίπου το 30 % των γενικών ιατρών χρησιμοποιεί την Ομοιοπαθητική. Σε πρόσφατη έρευνα που έγινε, διαπιστώθηκε ότι οι περισσότεροι γονείς (40 %) εμπιστεύονται τα παιδιά τους σε ομοιοπαθητικό ιατρό, παρά σε συμβατικό (35 %).
* Στην Ισπανία και στην Αυστρία: Λειτουργούν εξωτερικά ομοιοπαθητικά ιατρεία σε Γενικά Νοσοκομεία. Στην Ισπανία τέσσερα Πανεπιστήμια έχουν μεταπτυχιακά τμήματα Ομοιοπαθητικής Ιατρικής.
* Στην Ιταλία: Τουλάχιστον το 20% του πληθυσμού επιλέγει εναλλακτικές μορφές ιατρικής με κύρια την Ομοιοπαθητική. Επίκειται η ψήφιση νόμου για την εισαγωγή της Ομοιοπαθητικής στις ιατρικές Πανεπιστημιακές Σχολές και σε Νοσοκομεία. Ήδη τρία Πανεπιστήμια παρέχουν μεταπτυχιακή εκπαίδευση στον τομέα της ομοιοπαθητικής.
* Στη Γερμανία και στην Αυστρία: Οι επιστημονικοί ιατρικοί σύλλογοι απονέμουν, κατόπιν εξετάσεων, τον τίτλο του ομοιοπαθητικού ιατρού, ενώ οι φοιτητές της ιατρικής όλων των Πανεπιστημίων εξοικειώνονται με την ομοιοπαθητική. Στη Γερμανία η ομοιοπαθητική περίθαλψη καλύπτεται από όλα τα συστήματα ιδιωτικής – κοινωνικής ασφάλισης.
* Στις ΗΠΑ: Η διάδοση της Ομοιοπαθητικής έγινε κατά τον 19ο αιώνα και ασκείτο τουλάχιστον από το 25%των ιατρών. Σε έρευνα που δημοσιεύθηκε στο JAMA (Journal of American Medical Association) αναφέρεται ότι στο 64 % όλων των ιατρικών σχολών δίνονται στους φοιτητές τους μαθήματα εναλλακτικής ή συμπληρωματικής ιατρικής. Υπάρχουν πάνω από 200 ερευνητικές εργασίες σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά που αποδεικνύουν την ευεργετική δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου στους ασθενείς.
* Στη Ρωσία: Η ομοιοπαθητική αναγνωρίστηκε ως ειδική θεραπευτική μέθοδος το 1991.
* Στην Κύπρο: Η Ομοιοπαθητική ιατρική εξασκείται στην Κύπρο από το 1986. Σήμερα υπάρχουν 10 περίπου ιατροί που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σαν ομοιοπαθητικοί ιατροί στο νησί. Οι περισσότεροι από αυτούς παρακολούθησαν το διετές μετεκπαιδευτικό πρόγραμμα του καθηγητή κου Γιώργου Βυθούλκα και πέρασαν τις σχετικές εξετάσεις. Η Ομοιοπαθητική Ιατρική Εταιρεία Κύπρου (ΟΙΕΚ) είναι το επιστημονικό όργανο των Κυπρίων Ομοιοπαθητικών ιατρών και από το 2006 συμμετέχει επίσημα στις συνεδριάσεις της ECH (European Committee for Homeopathy). Επίσης στην Κύπρο δραστηριοποιείται από το 1991 ο Κυπριακός Σύνδεσμος Ομοιοπαθητικής (ΚΥ.Σ.Ο), που είναι ο σύνδεσμος των φίλων της Ομοιοπαθητικής ιατρικής και έχει 150 μέλη. Σύμφωνα με σχετικά πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Κύπρου, το 17% των Κυπρίων επισκέφτηκαν ομοιοπαθητικό ιατρό. * Στην Ευρωπαϊκή Ένωση: Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ασχολήθηκε εκτεταμένα με την Ομοιοπαθητική και το Ομοιοπαθητικό φάρμακο, με δύο προγράμματα που υλοποιήθηκαν από το 1993 – 1999 και 1994 – 1996. Για την παρακολούθηση της εξέλιξης των εργασιών τους συστήθηκε η Ευρ. Επιτροπή για την Ομοιοπαθητική. Βασικό συμπέρασμα των ομάδων εργασίας αυτών των προγραμμάτων ήταν ότι η Ομοιοπαθητική είναι η πιο ευρέως διαδεδομένη μέθοδος εναλλακτικής ιατρικής στις χώρες της Ε.Ε. και τα θεραπευτικά της αποτελέσματα δεν θα πρέπει να αγνοηθούν. Με έρευνα που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Μομπελιέ της Γαλλίας, βάσει του πρώτου προγράμματος, απεδείχθη και πειραματικά η φαρμακευτική επίδραση των «υπεραραιωμένων διαλυμάτων» που χρησιμοποιεί η Ομοιοπαθητική. Τα συμπεράσματα των προγραμμάτων αυτών οδήγησαν την Ε. Επιτροπή να διαθέσει (1999 – 2003) το ποσό των 2.000.000 ευρώ για έρευνες στον τομέα της Ομοιοπαθητικής θεραπείας καθώς και των Ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Το 1997 είχε ζητήσει και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να χρηματοδοτηθούν ερευνητικά προγράμματα για τον Ομοιοπαθητική. Το 2001 ο αρμόδιος Επίτροπος κος Erkki Liikanen γνωστοποίησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζει και υποστηρίζει «την ελευθερία εκλογής του ασθενούς για το είδος της θεραπείας που θέλει να ακολουθήσει». Για τα Ομοιοπαθητικά φάρμακα εκδόθηκαν δύο Οδηγίες της ΕΟΚ (1992) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επεξεργάστηκε πρόσφατα άλλη μία Οδηγία, στα πλαίσια αυτής της φιλοσοφίας. Τελευταία η Ε.Ε. προσπαθεί να προωθήσει, στα πλαίσια των θεμάτων υγείας, τις εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας και ιδιαίτερα της Ομοιοπαθητικής, διότι «μπορεί η υιοθέτηση τους να προλάβει την εμφάνιση μιας ασθένειας και να προσφέρουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής», λόγω της ολιστικής τους προσέγγισης.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η ομοιοπαθητική ιατρική, η ομοιοπαθητική οδοντιατρική και η ομοιοπαθητική κτηνιατρική είναι συχνά αποτελεσματικές, εκεί όπου άλλες θεραπευτικές μέθοδοι έχουν αποτύχει και μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση της λήψης συμβατικών φαρμάκων.
* Το ομοιοπαθητικό «φάρμακο» δεν εθίζει και δεν έχει παρενέργειες.
* Η ομοιοπαθητική επικεντρώνεται στη βελτίωση του επιπέδου υγείας του οργανισμού, πράγμα που συνεπάγεται την ίαση/εξάλειψη της ασθένειας και όχι απλώς την καταστολή των συμπτωμάτων.
* Στην ομοιοπαθητική ο ασθενής αντιμετωπίζεται σαν ένα ολοκληρωμένο σωματικό-ψυχικό-πνευματικό σύνολο, η υγεία του οποίου έχει επηρεασθεί από διάφορους νοσογόνους παράγοντες.
* Οι ασθενείς που έχουν θεραπευθεί με ομοιοπαθητική αγωγή, πέρα από την ίαση της ασθένειας τους, δηλώνουν ότι «νοιώθουν πολύ καλύτερα με τον εαυτό τους, νοιώθουν πολύ καλύτερα μέσα τους.»
* Η ομοιοπαθητική θεραπεία είναι ασφαλής, αποτελεσματική, ακίνδυνη και συμβατή με την μοναδικότητα του κάθε ανθρώπινου οργανισμού.
Είναι ένα τεκμηριωμένο επιστημονικό σύστημα, μια φυσική μέθοδος θεραπείας, βασισμένη σε θεραπευτικούς νόμους. Στοχεύει στην ενίσχυση του οργανισμού κινητοποιώντας τις αμυντικές του δυνάμεις και αποκαθιστώντας έτσι την διαταραγμένη του υγεία. Η θεραπεία εστιάζεται στη συνολική εικόνα των συμπτωμάτων του οργανισμού και όχι μόνο στην εικόνα της νόσου από την οποία πάσχει. Αυτό σημαίνει ότι δύο άτομα που έχουν την ίδια αρρώστια μπορεί να χρειάζονται δύο διαφορετικές θεραπευτικές αγωγές και διαφορετικά φάρμακα.
Η «Κλασική Ομοιοπαθητική» είναι ο τύπος της Ομοιοπαθητικής που διδάχτηκε από τον ιδρυτή της Dr. Hahnemann πριν από 210 χρόνια περίπου, ο οποίος υποστήριζε ότι σε κάθε δεδομένη στιγμή, για τη θεραπεία όλων των συμπτωμάτων του ασθενούς, μόνο ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο πρέπει να χορηγείται σε αυτόν.
Η διαδικασία του εντοπισμού του σωστού ομοιοπαθητικού φάρμακου είναι επίπονη και απαιτεί έρευνα και εμπειρία εκ μέρους του θεράποντα ιατρού. Αφού όμως επιτευχθεί, τα θεραπευτικά αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά και πολύ ικανοποιητικά. Δυστυχώς όμως ορισμένοι ομοιοπαθητικοί ιατροί, που δεν μπορούν να βρουν ποιο είναι το κατάλληλο φάρμακο που πρέπει να χορηγήσουν, είτε γιατί δεν έχουν αρκετή εμπειρία, είτε γιατί δεν διαθέτουν αρκετό χρόνο για να πάρουν ένα λεπτομερές ιστορικό και να το μελετήσουν με προσοχή, μπορεί να χορηγούν τρία, τέσσερα και μέχρι 20 διαφορετικά φάρμακα συγχρόνως, ελπίζοντας ότι το κατάλληλο θα συμπεριλαμβάνεται σε αυτά. Αυτή είναι η «μη-κλασική μορφή» της ομοιοπαθητικής ιατρικής, η οποία βέβαια δεν δίνει τα θεραπευτικά αποτελέσματα που δίνει η Κλασική Ομοιοπαθητική.
Το θεραπευτικό φάσμα της Κλασσικής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής είναι ευρύτατο, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι μπορεί να θεραπεύσει κάθε ασθένεια. Εφαρμόζεται σε όλες τις παθήσεις, εκτός από αυτές που αναμφισβήτητα απαιτούν χειρουργική επέμβαση και από αυτές που αφορούν μη αναστρέψιμες παθολογοανατομικές βλάβες. Όμως και στη χειρουργική μπορεί να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια: π.χ. σε ένα κάταγμα, παράλληλα με τη χειρουργική αντιμετώπιση, ο ασθενής μπορεί να πάρει ομοιοπαθητικά φάρμακα, ώστε το κάταγμα να πορωθεί πιο γρήγορα. Επίσης πριν και μετά από μια χειρουργική επέμβαση μπορούν να χορηγηθούν ομοιοπαθητικά φάρμακα που βοηθάνε σημαντικά στην επούλωση του τραύματος και στη μείωση του πόνου.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα επιδρούν θετικά σε πολλές νοσολογικές καταστάσεις στα διάφορα συστήματα του οργανισμού, είτε πρόκειται για ασθένειες σωματικές (πεπτικού, αναπνευστικού, κυκλοφοριακού, δέρματος κλπ) είτε πρόκειται για ψυχικές (αγχώδεις εκδηλώσεις, διαταραχές συναισθήματος, συμπεριφοράς, ύπνου κλπ).
Η Ομοιοπαθητική είναι αποτελεσματική τόσο σε χρόνιες όσο και σε οξείες ασθένειες, εφαρμόζεται δε με επιτυχία σε όλα τα άτομα και σε όλες τις ηλικίες (βρέφη, παιδιά, ενήλικες, γέροντες). Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι για την ομοιοπαθητική δεν υπάρχουν ασθένειες αλλά ασθενείς. Αυτό συμβαίνει γιατί στην Ομοιοπαθητική ο πάσχων άνθρωπος αντιμετωπίζεται σαν ενότητα αλληλοεπηρεαζόμενων σωματικών, διανοητικών και ψυχικών λειτουργιών και όχι σαν διαφορετικά τμήματα ενός οργανισμού.
Με την Ομοιοπαθητική συνήθως βελτιώνεται συνολικά ο πάσχων οργανισμός και όχι μόνο το σύμπτωμα που οδήγησε τον ασθενή στον ιατρό. Γι’αυτό και πολλές φορές δεν έχει νόημα η ερώτηση : «έχετε φάρμακο για την τάδε ασθένεια;».
Τέλος η Ομοιοπαθητική μπορεί να προσφέρει ση μαντική βοήθεια σε επείγουσες καταστάσεις (κρίση άσθματος, αλλεργικές αντιδράσεις κ.λπ.) όπου η δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου είναι πολύ γρήγορη και αποτελεσματική.
Το αποτέλεσμα της Ομοιοπαθητικής στηρίζεται στην αυθυποβολή;Η υπόθεση αυτή είχε διατυπωθεί πριν από αρκετά χρόνια από άτομα που είχαν πλήρη άγνοια της Ομοιοπαθητικής ιατρικής στην προσπάθεια τους να εξηγήσουν τα εντυπωσιακά, θεραπευτικά αποτελέσματα της και σήμερα θεωρείται πλέον ξεπερασμένη. Στο συγκεκριμένο θέμα όμως επισημαίνουμε τα εξής:
* Γιατί μπορεί να ασκεί αυθυποβολή μόνο ο ομοιοπαθητικός ιατρός και όχι οι άλλοι ιατροί της κλασικής ιατρικής, ακόμα και όταν έχουν μεγάλους τίτλους και εμπειρία;
* Γιατί άραγε ο ασθενής γίνεται καλά μόνο όταν του χορηγηθεί το ενδεικνυόμενο φάρμακο και όχι οποιοδήποτε άλλο ομοιοπαθητικό φάρμακο;
* Το αποτέλεσμα που μπορεί να έχει η αυθυποβολή είναι συνήθως βραχυχρόνιο (λίγες ώρες, ημέρες ή εβδομάδες) και όχι μακροχρόνιο όπως είναι το αποτέλεσμα με την ομοιοπαθητική θεραπεία.
* Η Ομοιοπαθητική έχει θαυμάσια αποτελέσματα στα βρέφη και στα νήπια και βέβαια κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι σε αυτά ασκείται αυθυποβολή.
* Η Ομοιοπαθητική κτηνιατρική, η οποία είναι ευρέως διαδεδομένη στο εξωτερικό αλλά τελευταία και στη χώρα μας, έχει πολύ καλά αποτελέσματα στα ζώα και βέβαια και σ αυτή την περίπτωση είναι αδύνατο να ασκείται αυθυποβολή.
6. Τι είναι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα;
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ουσίες που προέρχονται από τη φύση (φυτικής, ορυκτής και σπάνια ζωικής προέλευσης) και παρασκευάζονται με φυσικό τρόπο
(μια διαδικασία διαδοχικών αραιώσεων και δονήσεων του αρχικού διαλύματος της συγκεκριμένης ουσίας).
Οι θεραπευτικές ιδιότητες των ομοιοπαθητικών φαρμάκων έχουν πλήρως περιγραφεί και ελεγχθεί μέσα από άπειρες και προσεκτικές αποδείξεις-χορηγήσεις πάνω σε ανθρώπους (και σε ζώα).
Η παρασκευή και η κυκλοφορία τους είναι επίσημα κατοχυρωμένες από την Ελληνική και την Ευρωπαϊκή νομοθεσία (κοινοτική οδηγία ΟΔ/92/73/ΕΟΚτης 22/9/1992) και την εναρμόνιση της Ελληνικής νομοθεσίας από 1/1/1994 που ακολούθησε.
Ποτέ και σε καμιά περίπτωση, ούτε έχουν τις παρενέργειες των χημικών φαρμάκων.
Ο λόγος είναι ότι κατά την διαδικασία παρασκευής τους έχουν αραιωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να έχει καταργηθεί οποιαδήποτε πιθανότητα παρενέργειας τους, ενώ αντίθετα έχει ενεργοποιηθεί η θεραπευτική τους δράση. Γι αυτό και είναι παντελώς ακίνδυνα για όλες τις ηλικίες (βρέφη, παιδιά, ενήλικες, υπερήλικες) και για όλες τις ιδιαίτερες καταστάσεις του οργανισμού όπου άλλα φάρμακα θεωρούνται επικίνδυνα όπως εγκυμοσύνη, γαλουχία κ.λπ.
Όχι, αφού δρουν αποκλειστικά ενεργειακά και ποτέ χημικά.
Πρέπει να αποφεύγονται ουσίες που μπορούν να αντιδοτήσουν τη δράση του ομοιοπαθητικού φάρμακου, όπως:
* καφές, καλλυντικά, και αναψυκτικά ή τροφές που περιέχουν καφεΐνη.
* καμφορά, ναφθαλίνη, γαρυφαλέλαιο, και σε συγκεκριμένες περιπτώσεις μέντα,
χαμομήλι κ.λπ.
* αντιβιοτικά, ορμονικά, μείζονα ηρεμιστικά, κορτιζονούχα φάρμακα. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο ασθενής πρέπει να επικοινωνεί με το θεράποντα ιατρό του πριν χρησιμοποιήσει αυτά τα φάρμακα.
Ένα μικρό ποσοστό ασθενών, τις πρώτες ώρες ή τις πρώτες μέρες μετά την έναρξη της θεραπείας, πιθανόν να παρουσιάσει μικρή επιδείνωση σε κάποιο ή σε κάποια από τα συμπτώματα που είχε πριν αρχίσει την ομοιοπαθητική θεραπεία όπως π.χ. πονοκέφαλο, φαγούρα κ.λπ. που όμως είναι τελείως ακίνδυνη για τον οργανισμό. Αυτό γίνεται γιατί με τη λήψη του φαρμάκου ο οργανισμός κινητοποιείται για να αντιμετωπίσει τη νόσο και αποτελεί μια ένδειξη ότι η θεραπεία βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Δεν θα πρέπει όμως οι ασθενείς να αποδίδουν οποιαδήποτε νέα συμπτώματα τους (όπως μια καταρροή από ένα κρυολόγημα, μια διάρροια από τροφική δηλητηρίαση, ένα πόνο από ψύξη κ.λπ.) στην ομοιοπαθητική αγωγή που κάνουν, αλλά θα πρέπει να συμβουλεύονται για αυτά τα νέα συμπτώματα, εφ’όσον είναι ενοχλητικά, τον ιατρό.
Τις πιο πολλές φορές η θεραπεία επέρχεται χωρίς να παρουσιαστεί ένταση σε κάποια συμπτώματα. Η ένταση των συμπτωμάτων είναι σύνηθες φαινόμενο, αλλά δεν είναι απαραίτητο μέρος της θεραπείας.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα πρέπει να φυλάσσονται μακριά από έντονες μυρωδιές, σε μέρη δροσερά και μακριά από ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία (π.χ. τηλεόραση, κινητό τηλέφωνο κ.λπ.). Επίσης δεν πρέπει να εκτίθενται σε ηλιακή ακτινοβολία και δεν πρέπει να φυλάσσονται μέσα στο ψυγείο.
Σε μια οξεία ασθένεια, το θεραπευτικό αποτέλεσμα είναι άμεσο και
επιτυγχάνεται σε σύντομο χρόνο.
Στις χρόνιες περιπτώσεις όμως δεν είναι δυνατόν -τις περισσότερες φορές τουλάχιστον – να υπάρξει άμεσο θεραπευτικό αποτέλεσμα, ιδιαίτερα όταν οι ασθενείς έχουν προσφύγει στην ομοιοπαθητική, αφού δοκίμασαν πρώτα όλες τις άλλες μεθόδους χωρίς επιτυχία.
Επειδή η ομοιοπαθητική δρα ενισχύοντας και κινητοποιώντας τον αμυντικό μηχανισμό του οργανισμού, η διάρκεια της θεραπευτικής αγωγής εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την κατάσταση του μηχανισμού αυτού. Έτσι για κάποιον μπορεί να αρκέσει μόνον ενός μηνός θεραπεία, ενώ για κάποιον άλλον μπορεί να χρειάζονται και χρόνια. Γι’ αυτό στις χρόνιες ασθένειες μη ζητάτε από τον ιατρό σας να προβλέψει με ακρίβεια τον χρόνο της θεραπείας.
Όχι. Από τη στιγμή που θα αισθανθεί καλά, συμβουλευόμενος και τον ιατρό του, μπορεί να σταματήσει την αγωγή του και να επανέλθει στον ιατρό του μόνο σε περίπτωση υποτροπής της αρχικής ασθένειας ή σε εμφάνιση κάποιας άλλης.
Αν παρουσιαστεί κάποιο οξύ πρόβλημα όπως κρυολόγημα, διάρροια, αμυγδαλίτιδα, έντονος πονοκέφαλος, επιπεφυκίτιδα κ.λπ. το καλύτερο είναι να έλθετε σε επαφή με τον ομοιοπαθητικό ιατρό σας για να σας δώσει το αντίστοιχο ομοιοπαθητικό φάρμακο ή να σας πει τι να κάνετε.
Απολύτως όχι. Δεν υπάρχει φόβος για οποιουδήποτε τύπου αλληλοεπίδραση με οποιοδήποτε συμβατικό (αλλοπαθητικό) φάρμακο. Απλά μερικές φορές κάποια από τα συνηθισμένα φάρμακα (ιδίως αντιβιοτικά, κορτιζόνη κλπ), μπορούν να αναστείλουν πρόσκαιρα την ομοιοπαθητική θεραπεία και γι’ αυτό συνιστούμε να επικοινωνήσετε με τον ομοιοπαθητικό ιατρό πριν τα χρησιμοποιήσετε.
Βεβαίως. Επειδή όμως η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική πρέπει να συμβουλεύεσθε τον θεράποντα ομοιοπαθητικό ιατρό σας, για οδηγίες.
Ναι. Αυτό όμως εξαρτάται:
* από το πόσο υγιής είναι ο οργανισμός.
* από το είδος και τη χρονική διάρκεια της ασθένειας.
* από τις ταλαιπωρίες (διανοητικές, ψυχικές, ή σωματικές) που δρουν στον ασθενή μετά την αποθεραπεία του.
* από το πόσο σωστά τηρεί τις συστάσεις του ιατρού, μετά την διακοπή των ομοιοπαθητικών φαρμάκων.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφτήτε και το επίσημο
site της Ελληνικής Εταιρίας Ομοιοπαθητικής
www.homeopathy.gr
Βιογραφικό του Γ. Γεωργιάδη:
Γ.Ι. Γεωργιάδης
Πτυχιούχος Ιατρικής Σχολής Πανεπιστήμιου Παβίας Ιταλίας
Γεννήθηκε το 1957 στην Αθήνα. Απόφοιτος της Γαλλικής ΣχολήςΑγιος Παύλος (Saint-Paul). Σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο Παβίας στην Ιταλία όπου και εργάσθηκε στο Κρατικό Σύστημα Υγείας Ιταλίας σαν Οικογενειακός-Γενικός Ιατρός και σαν Ολιστικός-Εναλλακτικός ιατρός επί δεκαετίας.
1. Διπλωματούχος της Κλασσικής Γερμανικής Σχολής Ομοιοπαθητικής SAMUEL HAHNEMANN στο Μιλάνο Ιταλίας και μέλος της Ιταλικής Ομοιοπαθητικής Εταιρείας του Μιλάνου.
2. Διπλωματούχος Ομοτοξικολογίας-Μεσοθεραπείας της Κλασσικής Σχολής Βaden-Baden Γερμανίας και μέλος της Ομοτοξικολογικής Ελληνο-Γερμανο-Ιταλικής Εταιρείας.
3. Διπλωματούχος Οξυγόνο-Οζονοθεραπεία της Επιστημονικής Ιταλικής Εταιρείας συμβεβλημένη με την Υγιεινή Επιστημονική Ακαδημία Ιταλίας.
4. Μέλος της Ιταλικής Εταιρείας Υγιεινής και Βιολογικής-Οικολογικής αντιμετώπισης του ανθρώπου με την Μέθοδο KOUSMINE.
5. Σε συνεργασία με την Φυσική Ιατρική του Πανεπιστήμιου του Μιλάνου και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας έλαβε μέρος σε μαθήματα και θεραπείες μυκητολογίας-SANUM.
6. Είναι γνώστης: Βοτανοθεραπείας, Γεμμοθεραπείας, Λιθοθεραπείας αποδεσμευτικής, Βιοχημικών Αλάτων του SCHUSSLER, Aνθοϊάμματα του Μπαχ , Ιχνοστοιχεία, Νευραλγική θεραπεία, Ηλεκτροβελονισμό.
7. Εκπαιδευμένος Θεραπευτής SRT( Θεραπεία Πνευματικής Ανταπόκρισης) advanced training με τον Ρόμπερτ Ντέτζλερ(Robert Dezler) και μέλος της Αμερικανικής Εταιρείας (Spiritual Response Therapy Association-Washington-Αpril 1991).
8. Pranic Healing Θεραπευτής 1ου και 2ου επιπέδου (1st and 2nd level) εκπαιδευμένος με Ιταλούς δασκάλους , μαθητές του Μaster Choa Kok Sui και μέλος του ‘Ράμα’ Ελληνικού Οργανισμού για την Διδασκαλία και την Διάδοση του Pranic Healing, ο οποίος είναι συμβεβλημένος με τον Ιταλικό A.I.D.I.P.H. (Ιταλικός Οργανισμός για τη Διάδοση και την Διδασκαλία του Pranic Healing).
9. Μυημένος στον 1ο-2ο και 3Α βαθμό USUI REIKI
10. Μυημένος στον 1ο-2ο-3ο και 4ο βαθμό Angelic Reiki
“Υγεία είναι η κατάσταση πλήρους σωματικής πνευματικής ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας του ατόμου και όχι μόνο η απουσία αρρώστιας ή αναπηρίας”.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΥΓΕΙΑΣ
Προς τους,
Αγαπητούς και Εκλεκτούς επισκέπτες και αναγνώστες της ιστοσελίδας μας.
Σαν Υπεύθυνο, Συνειδητοποιημένο και Έντιμο άτομο πρώτα από όλα απέναντι στον Θεό και κατόπιν απέναντι στον ίδιο μου τον Εαυτό και σε Ολόκληρη την Ανθρωπότητα σας Συνιστώ την Προσοχή να απευθύνεστε στην Ολιστική Εναλλακτική Ιατρική.
αξιολογώντας προσεκτικά σε ποιους αναθέτεται την ΥΓΕΙΑ ΣΑΣ , την ψυχική – συναισθηματική- πνευματική και σωματική.
Ένα πολύτιμο δώρο και θησαυρό που μας έδωσε ο Θεός και που θα πρέπει να το προφυλάξουμε και να το διατηρήσουμε όσο το δυνατόν ακέραιο.
Πάντα υπήρχαν , υπάρχουν και θα υπάρχουν εκείνοι που εκμεταλλεύονται καταστάσεις σε όλους τους τομείς της ζωής μας και αυτό συμβαίνει και στον τομέα της Υγείας μας, όχι μόνο στην Ολιστική Εναλλακτική Ιατρική αλλά και στην Συμβατική Κλασσική Ιατρική.
Εμπρός στο κέρδος και σε άλλα συμφέροντα (φαρμακοβιομηχανίες) δεν σκέφτονται και δεν υπολογίζουν κανέναν και τίποτα.
Είναι κρίμα και άδικο κοντά στα ξηρά να καίγονται και το χλωρά , όπως λέει και ο λαός.
Για αυτό μην εκτίθεστε με άγνοια και ευκολόπιστα σε θαυματουργές θεραπείες και ιάσεις , γιατί το θαύμα δεν έρχεται από έξω και από τους άλλους , ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΤΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ, ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ, ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ, ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ!!!!!!
Με εκτίμηση
Γεωργιάδης Γεώργιος
Γενικός Οικογενειακός Ιατρός
Oλιστικός Ομοιοπαθητικός Ιατρός
«Τα όμοια τοις ομοίοις εισίν ιάματα».
Ιπποκράτης (460-357 π.χ.).
«Η υψηλότερη και μοναδική αποστολή του ιατρού είναι να επαναφέρει την υγεία στον άρρωστο».
Sam. Hahnemann (1755-1843).
«0 άνθρωπος πλάστηκε ελεύθερος, πλάστηκε με την δυνατότητα να σκέπτεται και να πράττει είτε το καλό είτε το κακό. Για να είναι λοιπόν επιρρεπής στα μιάσματα, θα πρέπει να προϋπήρχε στον ανθρώπινο νου μια κατάσταση που θα παρουσίαζε πρόσφορο έδαφος για την προσέλκυση της αρρώστιας, θα πρέπει να υπήρχε η επιθυμία για το λανθασμένο και το κακό. Με το να σκέπτεται και επιθυμεί το κακό προετοιμάζει το σώμα του να δεχθεί την ασθένεια».
James Tyler Kent (1849-1916).
«Αν η ομοιοπαθητική είναι μια χίμαιρα ή μια ανάξια μέθοδος θα καταρρεύσει από μόνη της. Αν όμως αντιπροσωπεύει μια πρόοδο θα διαδοθεί ό,τι κι αν κάνουμε να τη σταματήσουμε».
F. Guizot: Υπουργός Υγιεινής της Γαλλίας (τέλη του 19ου αιώνα).
«Πιστεύω ότι αυτό που εμποδίζει κάποιον να δεχθεί τις αρχές της Ομοιοπαθητικής είναι η άγνοια. Αλλά η άγνοια είναι εγκληματική όταν κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές. Κανένας άνθρωπος όταν έρχεται σε επαφή με τα επιτεύγματα της Ομοιοπαθητικής, δεν μπορεί να τα αρνηθεί. Δεν έχει άλλη επιλογή.»
Sir John Weir, (ιατρός της Βασίλισσας Μ. Βρετανίας Ελισσάβετ Β).
Η Ομοιοπαθητική είναι ένα ολοκληρωμένο θεραπευτικό σύστημα, που θεμελιώθηκε το 1800 από τον μεγάλο Γερμανό γιατρό Σάμουελ Χάνεμαν και που έχει αρχίσει να κερδίζει παγκόσμια αναγνώριση και να εφαρμόζεται από χιλιάδες γιατρούς σε όλον τον κόσμο.
Τα εκπληκτικά θεραπευτικά του αποτελέσματα, στηριζόμενα επάνω σε ξεκάθαρους “νόμους”, οδήγησαν τον Άγγλο γιατρό J.H. Clarcke να πει “Είναι το πιο ολοκληρωμένο και επιστημονικό θεραπευτικό σύστημα που είδε ποτέ ο κόσμος”. Στην ιστορία της ανθρωπότητας, το “επιστημονικό κατεστημένο” πολλές φορές αντιτάχθηκε σε νέες ανακαλύψεις και καθυστέρησε έτσι την αξιοποίηση τους που θα είχε βοηθήσει αφάνταστα την ανθρωπότητα. Όταν αυτοί οι επικριτές επικαλούνταν την επιστημονική “μαρτυρία”, δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να επικαλούνται τις αντιλήψεις που επικρατούσαν ως εκείνη την στιγμή. Κάθε πραγματική ανακάλυψη όμως περιέχει πάντοτε ένα σωρό νέα στοιχεία, που η επιστήμη θα αναγνωρίσει πολύ αργότερα. Κάθε ανακάλυψη, από την ίδια τη φύση της, προηγείται της εποχής της, πολλές φορές κατά πολλούς αιώνες.
Το ίδιο συμβαίνεικαι με την Ομοιοπαθητική. Όταν κρίνουμε λοιπόν την Ομοιοπαθητική και τη θεωρία πάνω στην οποίαν βασίζεται, δεν πρέπει να λησμονούμε δύο πράγματα:
1) Ότι η Ομοιοπαθητική, όταν εφαρμοσθεί σωστά, θεραπεύει ριζικά, γρήγορα και χωρίς καμία παρενέργεια τις φυσικές ασθένειες, οξείες και χρόνιες.
2) Ότι επέζησε ήδη ενάμιση αιώνα και ότι συνεχώς κερδίζει έδαφος παρά την λυσσαλέα αντίδραση που συνάντησε παλαιότερα. Δια μέσου της Ομοιοπαθητικής διαφαίνονται τρεις εντελώς καινούργιες θέσεις για την θεραπευτική:
1) Ότι σε όλες τις ασθένειες, οξείες ή χρόνιες, εκείνο που διαταράσσεται, κατ’ αρχή, δεν είναι το υλικό σώμα, αλλά η δυναμική ισορροπία του οργανισμού.
2)’Ότι οι νοσογόνοι παράγοντες επιδρούν στον ανθρώπινο οργανισμό, όχι φυσικό-χημικά, αλλά δυναμικά. Σύμφωνα με αυτή τη διαπίστωση, η ομοιοπαθητική μεταθέτει το πεδίο της θεραπευτικής της δραστηριότητος από το φυσικό σώμα στο δυναμικό πεδίο, που βρίσκεται πέρα και πίσω από τα φυσικά όργανα του σώματος.
3) Ότι ο γιατρός, αν θέλει πραγματικά να θεραπεύσει, πρέπει να χρησιμοποιήσει ενεργειακά ή καλύτερα ενεργοποιημένα φάρμακα που έχουν τη δυνατότητα να επηρεάζουν το δυναμικό πεδίο. Οι θέσεις αυτές προκάλεσαν, κατά καιρούς, θυελλώδεις συζητήσεις μέσα στον επιστημονικό χώρο και μόνον τελευταία με τις αλματώδεις προόδους της επιστήμης, ιδιαίτερα της κβαντομηχανικής, της κυβερνητικής, της βιοφυσικής ή της βιοχημείας, και την επαλήθευση πολλών από τις θέσεις της ομοιοπαθητικής, φαίνεται να ηρέμησαν κάπως τα πνεύματα.
Οραματιζόμαστε έναν κόσμο στον οποίον ο άνθρωπος, έχοντας πραγματοποιήσει βαθιές αλλαγές και ανακατατάξεις αξιών, θα έχει αντιληφθεί τη σπουδαιότητα των πνευματικών και ηθικών αξιών και την απόλυτη προτεραιότητα που τους ανήκει. Σε έναν τέτοιο κόσμο, η Ομοιοπαθητική θα είναι ίσως το ιδανικότερο θεραπευτικό σύστημα, για να εξασφαλίσει στη νοσούσα ανθρωπότητα τη μεγαλύτερη δυνατή ανακούφιση του σωματικού και ψυχικού της πόνου.
Η ομοιοπαθητική είναι η κλινική εφαρμογή του “νόμου των ομοίων”, ο οποίος καθορίζει την παράλληλο δράση που υπάρχει ανάμεσα στην τοξικολογική ισχύ μιας ουσίας και την θεραπευτική ισχύ της ίδιας ουσίας. “Κάθε ουσία, ικανή να προκαλέσει σε τοξικές δόσεις, συμπτώματα σε ένα υγιή άτομο, μπορεί, να θεραπεύσει σε απειροελάχιστη δόση τα ίδια συμπτώματα σε έναν άρρωστο”…
Για παράδειγμα, ο κάθε ένας από εμάς, γνωρίζει τα αποτελέσματα από την κατάχρηση του καφέ υπέρ διέγερση του νευρικού συστήματος και αϋπνία. Με βάση την αρχή της ομοιοπαθητικής, το καλλίτερο αντίδοτο κατά της κατάχρησης του καφέ και της καφεΐνης είναι ο ίδιος ο καφές, χορηγούμενη σε απειροελάχιστη δόση.
Ένα άλλο παράδειγμα: όταν καθαρίζετε ένα κρεμμύδι, τα μάτια σας δακρύζουν και αρχίζουν να τρέχουν. Το κρεμμύδι σε απειροελάχιστες δόσεις, είναι το ίαμα των εκδηλώσεων μιας αλλεργικής επιπεφυκίτιδας και αλλεργικής ρινίτιδας.
Η κανθαρίδα (Cantharis), έντομο, γνωστό από τους αρχαίους χρόνους για τις αφροδισιακές του ιδιότητες, σε τοξικές δόσεις προκαλεί μια ισχυρή λοίμωξη και φλεγμονή των ουροφόρων οδών. Σε απειροελάχιστες δόσεις θεραπεύει την αιμορραγική κυστίτιδα. Εξ ου και το Ιπποκρατικό αφόρισμα: «Οι ίδιες ουσίες που προκάλεσαν την αρρώστια μπορούν και να την θεραπεύσουν».
Παρομοίως, το τσίμπημα της μέλισσας, εξαιτίας του δηλητηρίου, προκαλεί την εμφάνιση πρηξίματος, οιδήματος, κοκκινίλας, κνησμού και τσούξιμο, συμπτώματα που καλυτερεύουν με την εφαρμογή κρύου νερού. Το ίδιο δηλητήριο, σε απειροελάχιστες δόσεις, μπορεί να θεραπεύσει κάθε τύπο δερματικών παθήσεων που παρουσιάζουν τα πάρα πάνω συμπτώματα και που καλυτερεύουν με το κρύο νερό, όπως έκζεμα, κνίδωση, ή ηλιακό ερύθημα.
Με ένα τηλεσκόπιο που κοιτάζει στο μακρύ παρελθόν, ανακαλύπτουμε την εικόνα τριών λαμπρών προσωπικοτήτων: Ιπποκράτης, Παράκελσος και Χάνεμαν (Ηahnemann). Ο πρώτος ορίζοντας εις τον οποίον εμφανίζεται η ιδέα του νόμου των ομοίων και επομένως η ομοιοπαθητική στην πιο απλή της μορφή, είναι ο ορίζοντας του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού του τρίτου π.Χ. αιώνα, εις τον οποίον δρα ο Ιπποκράτης.
Καταγόμενος από την ιερατική τάξη των Ασκληπειάδων, ο Ιπποκράτης καθίσταται υπεύθυνος μιας από τις πιο επαναστατικές μεθόδους αντιμετώπισης της υγείας του ανθρώπου, διαχωρίζοντας την παλιά ιατρική της μαγικής και θρησκευτικής αντιλήψεως από την μοντέρνα ιατρική.
Το βασικό ρόλο, στην καινούργια ιατρική του Ιπποκράτη παίζει η Φύση.
Για τον Ιπποκράτη, η υγεία και η αρρώστια αποτελούν δυο λειτουργίες που τείνουν στον ίδιο σκοπό: τη διατήρηση και τη διαβίωση του ατόμου. Η Φύση είναι ο πραγματικός θεραπευτής που δρα ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του ατόμου, με διαφορετικούς τρόπους (Natura rnedicatrix).
Η ιατρική, θεωρείται επομένως, σαν “η θρησκεία της Φύσης” και εκφράζεται σαν υποχρέωση να διαφυλάξει και να ενισχύσει το ανθρώπινο σώμα από οποιαδήποτε αρρώστια που μπορεί να το απειλήσει σε σχέση με την ηλικία, την ιδιοσυγκρασία και την χρονικές περιόδους (εποχές).
Ο σκοπός του γιατρού, σαν ξεχωριστή εικόνα από τον ιερέα και τον φιλόσοφο, είναι εκείνος του λειτουργού της Φύσης, εις το ότι δεν θεραπεύει μόνο την αρρώστια, αλλά ερμηνεύει τα συμπτώματα που ονομάζονται “κραυγές της Φύσης”.
Μερικοί από τους κανόνες που ο Ιπποκράτης υποστήριξε και δίδαξε, έγιναν γνωστά αφορίσματα:
“Πρώτα απ’ όλα να μην βλάπτεις τον άρρωστο” “Το ανώτατον καλό είναι η υγειά του αρρώστου”
“Να θεραπεύετε με τρόπον γεμάτο φροντίδα, σίγουρο και ευχάριστο”
” Το να απαλύνεις τον πόνο είναι έργο θεού”.
Ο Ιπποκράτης έκτισε την καινούργια ιατρική πάνω σε δυο θεμελιώδεις κολώνες: <το νόμο των αντιθέτων> (contraria contrariis curantur) και <το νόμο των ομοίων> (similia similibuscurentur).
Ο πρώτος εφαρμόζεται όταν η αιτία της αρρώστιας είναι γνωστή και κατά αυτόν τον τρόπο μια αρρώστια μικροβιακής αιτίας αντιμετωπίζετε με αντιβιοτικά, μια φλεγμονή με αντιφλεγμονώδη, μια μυϊκή σύσπαση με μυοχαλαρωτικά κ.λ.π. Αντιθέτως, εάν η αιτία της αρρώστιας είναι άγνωστη, λαμβάνονται υπ’ όψιν και μελετούνται οι ατομικές αντιδράσεις του άρρωστου, εφαρμόζοντας το νόμο των ομοίων. Και διάμεσου του νόμου των ομοίων, ο άρρωστος περνά από την αρρώστια στην υγειά.
Δεύτερος ορίζοντας στην ιστορία της ομοιοπαθητικής αναφέρεται στην προσωπικότητα του Teofrasto Bombast von Hohenheim, απλώς Παράκελσος (1493-1542) Γερμανός φυσικός ιατρός και φιλόσοφος εντοπίζει την σπουδαιότητα της δόσης: “η έννοια του δηλητηρίου εξαρτάται από την δόση”
Και ο τρίτος ορίζοντας: Hahnemann (1775-1843).
Η ιδέα της ομοιότητας, σαν ένα σπόρο που έσπειρε ο Ιπποκράτης, φύτρωσε με την ορμή του Παράκελσου, ωρίμασε και έγινε δένδρο με τον Hahnemann ο οποίος εφαρμόζει τον ορό της ομοιοπαθητικής από την ελληνική “όμοιος” και “πάθος” (πόνος, ασθένεια, εμπειρία).
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ: πειραματική ιατρική.
Ο Hahnemann εισάγει στην ιατρική ένα καινούργιο πειραματικό μοντέλο.
Η επαναλαμβανόμενη χορήγηση μιας φαρμακολογικής δραστικής ουσίας σε ένα υγιές άτομο, προκαλεί την εμφάνιση στο αισθησιακό, ψυχικό και σωματικό επίπεδο, συμπτώματα, που εκφράζουν την αντίδραση του ατόμου και τις εσωτερικές ιδιότητες της χρησιμοποιημένης ουσίας.
Η γνώση αυτών των πειραμάτων είναι πολύ σπουδαία για την ομοιοπαθητική και αυτό διότι “θεραπεία” στην ομοιοπαθητική, σημαίνει να χορηγήσουμε στον άρρωστο μια δεδομένη ουσία η οποία προκαλεί στον υγιή ένα όμοιο σύνδρομο.
Η Ματέρια Μέντικα (Materia Medica) είναι η συλλογή των διαφόρων πειραμάτων που έγιναν στον υγιή άνθρωπο χρησιμοποιώντας διάφορες ουσίες (παθογένεση).
Οι πηγές της Materia Medica είναι τρεις:
1.η τοξικολογία με οξεία και χρόνια κλινικά συμπτώματα, προκαλούμενα από την ακούσια λήψη η χορήγηση (π.χ. λόγω επαγγέλματος ή και θεληματικά π.χ. αυτοκτονία) τοξικών ουσιών (π.χ. αρσενικό, ακόνιτο, μόλυβδο, φώσφορο…).
2. το ομοιοπαθητικό πείραμα με βάση τους κανόνες του Hahnemann
3. την κλινική παρατήρηση των συμπτωμάτων που θεραπεύτηκαν από την θεραπευτική χορήγηση μιας ουσίας και που δεν παρουσιάζονταν στο ομοιοπαθητικό πείραμα.
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ: η ιατρική των απειροελάχιστων δόσεων.
Οι πιο κοινές μέθοδοι αραιώσεως των ομοιοπαθητικών σκευασμάτων, είναι:
(1) αραίωση κατά Hahnemann η σε χωριστές φιάλες.
(2) αραίωση κατά Korsakoff η σε μια ενιαία φιάλη.
(3) αραίωση 50 χιλιάδες (LM ή 50Μ)
Κατά την μέθοδο αραίωσης του Hahnemann, η δραστική ουσία υφίσταται διαδοχικές αραιώσεις με τον διαλύτη, στερεό η υγρό, σε σχέση 1:10 (δεκατιαία αραίωση) η 1:100( εκατοστιαία αραίωση). Για κάθε αραίωση πραγματοποιούνται 100 δυναμοποιήσεις.
Θεωρείται πως η δραστηριότητα των ομοιοπαθητικών σκευασμάτων είναι φυσικού τύπου και προκύπτει από την ειδική μοριακή διαμόρφωση που υφίσταται σε κάθε καινούργια αραίωση και δυναμοποίηση.
Η μοριακή δομή θα ήταν το αποτέλεσμα των ελευθέρων ηλεκτρικών φορτίων που αποτελούν την ουσία, Το νερό θα δρούσε σαν ένα είδος μαγνητικής ταινίας που επιτρέπει την εκπομπή πληροφοριών “θεωρία της μνήμης του νερού”.
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ: Ολιστική Ιατρική
Ο άξονας γύρω από τον οποίον περιστρέφεται η ομοιοπαθητική είναι “ο νόμος των ομοίων” και για την εφαρμογή της χρειάζεται η συλλογή της ολότητας και αντικειμενικότητας του ανθρώπου.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να διαχωρίσουμε την οξεία φάση μιας παθήσεως από τον χρόνιο άρρωστο.
Στην ΟΞΕΙΑ παθολογία θεραπεύεται “η συγκεκριμένη αρρώστια στον συγκεκριμένο άρρωστο”. Γενικά, η εκλογή της ομοιοπαθητικής θεραπείας βασίζεται στην εύρεση των αιτιολογικών παραγόντων και στην σωστή διάγνωση κατά την κλασσική ιατρική. Η εκλογή των ομοιοπαθητικών ιαμάτων γίνετε με βάση τις γενικές και ειδικές τροποποιήσεις της καλυτέρευσης η επιδείνωσης. Χρήσιμη επίσης και η συμπεριφορά του ασθενούς σε σχέση με την πάθηση.
Στην ΧΡΟΝΙΑ παθολογία θεραπεύεται “ο συγκεκριμένος άρρωστος με την συγκεκριμένη αρρώστια”. Η θεραπεία μας πρέπει να καλύπτει την ολότητα της νόσου στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Η θεραπευτική εκλογή βασίζετε στην ταυτόχρονη εκτίμηση της αιτίας, των ανατομικών και παθολογικών ευρημάτων, των χαρακτηριστικών της νόσου, της ιδιοσυγκρασίας του ασθενούς, της ευαισθησίας του και της προδιάθεσης του.
Τα εκτελεστικά όργανα αποτελούνται από την Ματέρια Μέντικα (Materia fttedica) και τον κλινικό φάκελο ή ιστορικό του ασθενούς.
ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ
Φαρμακευτικά Σκευάσματα
Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα βρίσκονται σε διαφορετικές μορφές.
1) Υπό μορφή κόκκων (granules)
πρόκειται για μικρά σφαιρίδια από σακχαρόζη και λακτόζη, με μάζα περίπου 5mg. Το κυλινδρικό φιαλίδιο που τα περιέχει (200 στον αριθμό) είναι μιας δοσολογικής χορήγησης. Τα σφαιρίδια διαλύονται αργά στο στόμα, κάτω από τη γλώσσα και αποτελεί τη φαρμακευτική μορφή που εξασφαλίζει την μεγαλύτερη δυνατή απορρόφηση από την επιφάνεια του σώματος. Συνταγογραφούνται στις μεσαίες η ψιλές δυναμοποιήσεις (7,9,15,30,200 CH) όχι παραπάνω από μια φορά την ημέρα η μια φορά την ημέρα και για περιορισμένο χρονικό διάστημα.
2) Υπό μορφή σφαιριδίων (globules)
πρόκειται για μικρούς σφαιρικούς κόκκους από σακχαρόζη και λακτόζη με μάζα περίπου 50 mg, δέκα φορές πιο μεγάλα από την άλλη μορφή σφαιριδίων (granules). Διατηρούνται σε κυλινδρικά φιαλίδια, 80 τον αριθμό. Συνταγογραφούνται σε όλες τις δυναμοποιήσεις και χορηγούνται από 3 -5 globules.
3) Υπό μορφή σταγόνων (drops)
παρασκευάζονται σε αλκοόλη 30 βαθμών και διατηρούνται σε μπουκαλάκια των 15 ml η 30 ml σταγόνες αφορούν τις χαμηλές δυναμοποιήσεις: βάμμα, 1Χ, 3Χ, 6Χ. (τις δεκατιαίες). Χορηγούνται σε καθαρή μορφή ή διαλυμένες σε λίγο νερό, γενικώς 2-3 φορές την ημέρα και στην δοσολογία των 10-15-20 σταγόνων κάθε φορά.
ΔΟΣΟΛΟΓΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
1) Βαθμός ομοιότητας.
Όσο περισσότερη ομοιότητα παρουσιάζει η κλινική εικόνα του ασθενούς με το
ομοιοπαθητικό ίαμα τόσο πιο υψηλή δυναμοποίηση χρησιμοποιείτε.
Σχηματικά, σε κάθε επίπεδο ομοιότητας αντιστοιχούν οι εξής βαθμοί δυναμοποίησης:
Τοπικά συμπτώματα – χαμηλές δυναμοποίησεις: 4-5 CH, 6-30K, 06-09LM
Γενικά συμπτώματα – μεσαίες δυναμοποιήσεις: 7-9CH,200-1000Κ, 012-018LM
Ανατομικά-παθολογικά ευρήματα- υψηλές δυναμοποίησεις: 15-30-200CH
Ψυχικές διαταραχές 10.000Κ, 024-030LM
2) Συχνότητα χορήγησης.
Η συχνότητα χορήγησης των ομοιοπαθητικών ιαμάτων εξαρτάται από τα
χαρακτηριστικά και την εξέλιξη της νόσου του ασθενούς.
Γενικώς στις οξείες φάσεις μιας νόσου, το ίαμα χορηγείται περισσότερες φορές
την ημέρα, ενώ στις χρόνιες παθήσεις η χορήγηση γίνεται σε περιόδους
περισσότερο απομακρυσμένες( εβδομαδιαίες ή κάθε 15μερες ή μηνιαίες).
Η συχνότητα χορήγησης μειώνεται σταδιακά μέχρι την διακοπή, με βάση την
καλυτέρευση.
Τρόποι χορήγησης.
Η θεραπευτική επιτυχία των ομοιοπαθητικών ιαμάτων εξαρτάται από τη σωστή εκλογή του και από ορισμένους βασικούς κανόνες:
1) Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα(granules-globules) τα αφήνουμε να διαλυθούν στο στόμα κάτω από την γλώσσα. Στην περίπτωση των μωρών μπορούμε να τα διαλύσουμε σε λίγο νερό η στο γάλα.
2) Πρέπει να αποφεύγουμε να τα πιάνουμε με τα χέρια μας και αυτό για να αποφεύγεται η αλλοίωση της μοριακής δομής του ιάματος.
3) Να τηρούνται οι ίδιοι κανόνες και για τις δυο μορφές granules και globules. Η απορρόφηση του ομοιοπαθητικού ιάματος εξαρτάται από την επαφή του με την υπογλώσσια βλεννογόνο. Όσο περισσότερη επιφάνεια καλύπτεται τόσο πιο άμεση δράση και αποτέλεσμα επιτυγχάνεται.
4) Να αποφεύγεται η λήψη μέντας, καμφοράς, καφέ, τσάι, αρωματικές ουσίες, αλκοόλη και άλλες διεγερτικές ουσίες. Αυτές οι ουσίες μπορούν να παρεμποδίσουν την απορρόφηση του ομοιοπαθητικού ιάματος ή ακόμη και την δράση του και να επιτραπεί στον οργανισμό μια καλλίτερη αντίδραση, για αυτόν τον λόγο και τα παιδιά αντιδρούν πολύ καλά και αμέσως στη λήψη των ομοιοπαθητικών σκευασμάτων. Ο Hahnemann, όταν ήθελε να διακόψει την δράση κάποιου ομοιοπαθητικού ιάματος κατά την διάρκεια των πειραμάτων του σε υγιή άτομα, τους έκανε να μυρίζουν καμφορά.
ΔΟΣΟΛΟΓΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ …Συνέχεια
5) Τα ομοιοπαθητικά ιάματα λαμβάνονται μακριά από τα γεύματα. Το ομοιοπαθητικό ίαμα πρέπει να λαμβάνεται τουλάχιστον μια ώρα μετά το γεύμα ή μισή ώρα πριν. Για τις μονοδόσεις, συμβουλεύουμε να χορηγούνται νηστικοί και κατά προτίμηση πριν τον ύπνο, εκμεταλλευόμενοι την ενεργειακή νυχτερινή ανάπαυση του σώματος.
6) Να συμβουλεύεστε κατ’ ευθείαν τον ομοιοπαθητικό σας γιατρό για ότι απορία έχετε και για οποιαδήποτε πληροφορία χρειάζεστε. Στην ομοιοπαθητική τα ιάματα δεν θεραπεύουν μονάχα μια αρρώστια αλλά ένα σύνολο συμπτωμάτων που μπορούν να αντιστοιχούν σε πολλές παθήσεις και σε ένα απεριόριστο αριθμό ασθενών. Επομένως είναι αδύνατον να παραθέτουμε μαζί με τα σκευάσματα τις διάφορες ενδείξεις και τις δοσολογίες. Μονάχα με βάση την προσωπικότητα του κάθε ένα ασθενή είναι δυνατόν ο ομοιοπαθητικός γιατρός να εντοπίσει και να προτείνει την σωστή θεραπεία.
7) Σωστή διατήρηση των κυλινδρικών φιαλιδίων. Τα ομοιοπαθητικά πρέπει να διατηρούνται σε καθαρό και ξηρό μέρος, αποφεύγοντας τις υψηλές θερμοκρασίες και τυχούσες πηγές ακτινοβολίας.
8) Να πληροφορήσετε αμέσως τον ομοιοπαθητικό γιατρό σας για τυχόν έντονη επιδείνωση και μακροπρόθεσμη, μετά την λήψη του ομοιοπαθητικού ιάματος. Είναι δυνατή η αρχική επιδείνωση των συμπτωμάτων ή η εμφάνιση διαταραχών του παρελθόντος και αυτό είναι μια έκφραση αντίδρασης του οργανισμού προς το ομοιοπαθητικό ίαμα. Αυτή “η επιδείνωση” έχει θετική σημασία, έως ότου όμως είναι περιορισμένη στον χρόνο και δεν αποτελεί κίνδυνο για τον ασθενή.
9) Μη φοβηθείτε για την ατυχή λήψη πάρα πάνω δοσολογίας από αυτήν που σας έχει συστήσει ο γιατρό σας. Δεν διατρέχετε κανένα κίνδυνο. Σε περίπτωση που κάνετε λήψη αλλοπαθητικών φαρμάκων, καλό θα ήταν να ενημερώσετε τον ομοιοπαθητικό γιατρό σας.
Dr. Γεωργιάδης Γεώργιος
Ειδικός Ολιστικής Ιατρικής M.D.Ph.
Ομοιπαθητικός Ιατρός
Μέλος της ΙταλοΓερμανικής εταιρίας
Ομοιoπαθητικής Samuel Hahnemann
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΟ – ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στην Ομοιοπαθητική είναι περίπου 3.000.
Το μεγάλο ποσοστό τους (80-85%) είναι φυτικής προέλευσης και η πρώτη ύλη για την παρασκευή τους είναι το βάμμα (δηλαδή το αλκοολούχο εκχύλισμα) των βοτάνων από τα οποία προέρχονται.
Το υπόλοιπο 15% των ομοιοπαθητικών φαρμάκων είναι χημικής, ανόργανης ή ζωικής προέλευσης και η πρώτη ύλη για την παρασκευή τους απαιτείται να είναι πολύ μεγάλης καθαρότητας.
Η νομοθεσία, οι κανόνες GMP (good manufacture practice) και η ομοιοπαθητική φαρμακοποιία καθοδηγούν με ακρίβεια στην οργάνωση του ομοιοπαθητικού εργαστηρίου και στις διαδικασίες παρασκευής και ελέγχου του ομοιοπαθητικού φαρμάκου.
Η διάθεση και η κυκλοφορία των ομοιοπαθητικών φαρμάκων στην Ελλάδα διέπεται από την κοινοτική οδηγία ΟΔ/92/73/ΕΟΚ της 22ας Σεπτεμβρίου 1992 και την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας από 1/1/1994 που ακολούθησε, με θέσπιση νομοθετικών διατάξεων για τα ομοιοπαθητικά φαρμακευτικά προϊόντα.
Ορίζονται όλες οι συνθήκες για την παραγωγή των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, ανάλογες με της υπόλοιπης φαρμακευτικής βιομηχανίας, τον έλεγχο αυτών και την κυκλοφορία τους.
Ανάλογες διατάξεις ισχύουν και σε όλες τις υπόλοιπες χώρες της Ένωσης. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα περιλαμβάνονται στη Γαλλική και Γερμανική Φαρμακοποιία. Η υπό διαμόρφωση Ευρωπαϊκή Φαρμακοποιία, που σκοπό έχει την σύνθεση, συμπλήρωση και στη συνέχεια αντικατάσταση όλων των φαρμακοποιιών των χωρών μελών, έχει ήδη δημοσιεύσει μεταξύ των άλλων 60 μονογραφίες που αφορούν αποκλειστικά ομοιοπαθητικά φάρμακα.
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει «κλείσει τα μάτια της» στη ραγδαία τα τελευταία χρόνια ανάπτυξη και εξάπλωση της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής.
Ειδικότερα:
Α. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ψήφισμα του στις 29/5/1997 ζητά μεταξύ των άλλων, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή: να εγκαινιάσει διαδικασία αναγνώρισης της ομοιοπαθητικής ιατρικής και, προς το σκοπό αυτό, να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την ενθάρρυνση της σύστασης κατάλληλων επιτροπών, να εκπονήσει ενδελεχή μελέτη σχετικά με τον αβλαβή χαρακτήρα, την αποτελεσματικότητα, το πεδίο εφαρμογής και το συμπληρωματικό ή εναλλακτικό χαρακτήρα κάθε κλάδου μη συμβατικής ιατρικής και να εξασφαλισθεί η ελεύθερη παροχή υπηρεσιών των ασκούντων τη μη συμβατική ιατρική.
Β. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε αναφορά της προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που παρουσιάστηκε στις 14/7/1997 τονίζει ότι: «κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30-40 ετών, η Ομοιοπαθητική έχει εννοηθεί από την αυξανόμενη ζήτηση εκ μέρους των ιατρών και του κοινού στην πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών χωρών και όχι οι τρεις στους τέσσερις Ευρωπαίους γνωρίζουν την Ομοιοπαθητική και από αυτούς, το 29% τη χρησιμοποιούν στην φροντίδα της υγείας τους».
Γ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εκδώσει δύο ντιρεκτίβες σε σχέση με τη διάθεση και κυκλοφορία των ομοιοπαθητικών φαρμάκων.
Δ. Το Συμβούλιο της Ευρώπης σε ψήφισμα του (Doc. 8435, 11/6/1999) για τη μη συμβατική ιατρική μεταξύ των άλλων καλεί χα κράτη μέλη του καθώς και τους ιατρικούς συλλόγους να ενισχύσουν την επίσημη αναγνώριση της ομοιοπαθητικής ιατρικής καθώς και να ενθαρρύνουν την εισαγωγή της σε νοσοκομεία. Ενώ σε άλλο σημείο τονίζει ότι «κατάλληλα μαθήματα πρέπει να υπάρχουν στα Πανεπιστήμια ώστε να εκπαιδεύονται ανάλογα οι ιατροί σε κλάδους της μη συμβατικής ιατρικής».
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ
Ο επίσημα αναγνωρισμένος επιστημονικός, εκπαιδευτικός και συνδικαλιστικός φορέας στη χώρα μας είναι η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (ΕΕΟΙ) που ιδρύθηκε το 1971. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 400 μέλη της Εταιρείας (η οποία έχει μόνο ιατρούς) που εξασκούν την ομοιοπαθητική στα ιατρεία τους. Από τη μόνη (δυστυχώς) διαθέσιμη έρευνα που διενεργήθηκε προ δεκαετίας από το Νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός προέκυψε ότι ποσοστό μεγαλύτερο του 10% των κατοίκων του Λεκανοπεδίου έχει κάνει τουλάχιστον μία επίσκεψη σε ιατρό ομοιοπαθητικό. Να σημειωθεί ότι προ 10ετίας η ΕΕΟΙ είχε τα μισά μέλη από αυτά που έχει τώρα. Στο τμήμα της Φαρμακογνωσίας της Φαρμακευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών διδάσκεται το μάθημα της Ομοιοπαθητικής Φαρμακοτεχνίας. Κορύφωση μέχρι τώρα της εκπαιδευτικής αναγνώρισης της Ομοιοπαθητικής αποτελεί η δημοσίευση στο ΦΕΚ 1912/τεύχος Β/29-12-2006 της έγκρισης προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών (Π.Μ.Σ) στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου «για ιατρούς και οδοντιάτρους», διαρκείας 2 ετών, με τίτλο «Ολιστικά Εναλλακτικά Θεραπευτικά Συστήματα – Κλασική Ομοιοπαθητική». Αυτό το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών θα διεξαχθεί σε συνεργασία με τη Διεθνή Ακαδημία Κλασικής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής και θα βασισθεί στη θεωρία του δασκάλου Γιώργου Βυθούλκα (βραβείο Right Liverpool Award από το Σουηδικό Κοινοβούλιο, γνωστό ως Εναλλακτικό βραβείο Νόμπελ). Αντικείμενο του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών είναι η δημιουργία, ολοκλήρωση και μετάδοση θεωρητικής και εφαρμοσμένης γνώσης στο διεπιστημονικό πεδίο των ολιστικών εναλλακτικών θεραπευτικών συστημάτων και ειδικότερα στον χώρο της Κλασικής Ομοιοπαθητικής καθώς και ο καθορισμός του ρόλου της στο χώρο της υγείας.
Βασικά στοιχεία του επιστημονικού αντικειμένου του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών είναι η ολιστική θεώρηση και κατ¢ επέκταση η διεπιστημονικότητα. Συμπεριλαμβάνονται γνωστικές περιοχές όπως της Συστημικής Θεωρίας/Συστημικής Σκέψης, η Θεωρία των Πολύπλοκων Συστημάτων, Βιοσυστήματα, Βιοσημειολογία κτλ. Τα στοιχεία αυτά χαρακτηρίζουν το εύρος του διεπιστημονικού πεδίου στο οποίο πρέπει να βασίζεται ένα ΠΜΣ ολιστικών Εναλλακτικών Θεραπευτικών Συστημάτων όπως η κλασική Ομοιοπαθητική και υποδεικνύουν την ανάγκη δημιουργίας του μέσα σε ένα καθαρά διεπιστημονικό χώρο ο οποίος διέπεται από τα παραπάνω γνωστικά αντικείμενα και του οποίου ο πυρήνας είναι η Ολιστικότητα της Συστημικής Προσέγγισης. Θέση της ΑΙΚ και της ΕΕΟΙ είναι ότι τα ΠΜΣ που έχουν ιατρικό γνωστικό αντικείμενο πρέπει να απευθύνονται μόνο σε ιατρούς (όπως το ανώτερο). Το συγκεκριμένο ΠΜΣ (και όλα τα ΠΜΣ που έχουν ιατρικό γνωστικό αντικείμενο) αποτελεί τίτλο γνώσης και δεν μπορεί να νοηθεί ως ειδικότητα. Είναι προφανές σε όποιον έχει εντρυφήσει στην Ομοιοπαθητική ότι η αναγνώριση της ως ιατρική ειδικότητα ή υποειδικότητα θα προϋπέθετε τουλάχιστον 4 χρόνια εξειδίκευσης μετά την εξαετή προπτυχιακή εκπαίδευση.
Το ΠΜΣ αποτελεί το πρώτο βήμα για την οργάνωση της γνώσης στον χώρο της Κλασικής Ομοιοπαθητικής σε Ακαδημαϊκό επίπεδο στην Ελλάδα σύμφωνα με τις προδιαγραφές και τις οδηγίες της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τη θεσμοθέτηση του γνωστικού περιεχομένου της Κλασικής Ομοιοπαθητικής και των εφαρμογών της και για την καλύτερη μετεκπαίδευση των ιατρών σε αυτό το γνωστικό αντικείμενο σε διεθνές επίπεδο και σε συνεργασία με Ανώτατα Ιδρύματα της Ελλάδας και του Εξωτερικού. Παρότι δεν είναι επίσημα αναγνωρισμένη στην πατρίδα μας (κάτι τουλάχιστον επικίνδυνο εφόσον αφορά τη δημόσια υγεία), ιατροί από πολλές χώρες του κόσμου (στις περισσότερες των οποίων έχει αναγνωριστεί) εμπιστεύονται τον παγκόσμια αναγνωρισμένο δάσκαλο Γ. Βυθούλκα και εκπαιδεύονται στη Διεθνή Ακαδημία Κλασικής Ομοιοπαθητικής στην Αλόννησο. Ιατρεία ομοιοπαθητικής λειτουργούν στα πλαίσια την Δημοτικών Ιατρείων Ρέντη και Κορυδαλλού και στο Ιατρείο Κεφαλαλγίας της Νευρολογικής Κλινικής του ΓΚ Νοσοκομείου «Γεννηματά». Η ΕΕΟΙ είναι έτοιμη να προσφέρει όλη την εμπειρία και την τεχνογνωσία από την 35ετή εκπαίδευση που παρέχει (ακολουθώντας τα πρότυπα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την Ομοιοπαθητική Ιατρική) στη διάθεση των Ιατρικών Σχολών για να δημιουργηθεί, αρχικά τουλάχιστον, κατ¢ επιλογήν μάθημα στις έδρες της Φαρμακολογίας ή της Θεραπευτικής στα πλαίσια της προπτυχιακής ιατρικής εκπαίδευσης ή πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών με θέμα την ομοιοπαθητική. Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Η ECH (Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Ομοιοπαθητική Ιατρική) περιλαμβάνει στους κόλπους της 43 Ιατρικές εταιρείες από 25 χώρες και η LMHI είναι ο παγκόσμιος σύλλογος των ιατρών ομοιοπαθητικής. Η Ομοιοπαθητική έχει αναγνωριστεί επισήμως ως εναλλακτικό ιατρικό σύστημα ή ιατρική ειδικότητα σε χώρες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής (Βραζιλία, Κολομβία, Ισημερινός, Κόστα Ρίκα, Κούβα, Μεξικό, Χιλή), της Ασίας (Ινδία, Πακιστάν, Σρι Λάνκα) και της Ευρώπης: Μ. Βρετανία όπου έχει αναγνωριστεί ως εξειδίκευση της Γεν. Ιατρικής από το 1950 και υπάρχουν πέντε ομοιοπαθητικά γενικά νοσοκομεία ενταγμένα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, Ρουμανία-1981, Γεωργία-1990, Ρωσία-1995, Ουγγαρία-1997, Βέλγιο (ως πρόσθετη εξειδίκευση σε κάθε ειδικότητα) και Λιθουανία-1999, Πορτογαλία – 2003, Βουλγαρία-2005. Το Βασιλικό Ομοιοπαθητικό Νοσοκομείο του Λονδίνου που έχει συμπληρώσει 157 χρόνια ζωής εντάχθηκε στα Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία του London University College. Επίσης ο διευθυντής του Dr. Peter Fisher ορίστηκε επίσημα ιατρός της Βασιλικής Οικογένειας.
Παράλληλα τα τελευταία χρόνια εισέρχεται σε όλο και περισσότερα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα. Υπάρχει θέση λέκτορα Ομοιοπαθητικής στο Παν. του Liverpool και στο αντίστοιχο της Wern (Ελβετία) έδρα εναλλακτικής ιατρικής συμπεριλαμβανομένης της Ομοιοπαθητικής. Σε όλα τα Πανεπιστήμια της Γερμανίας και της Μ. Βρετανίας οι φοιτητές της Ιατρικής εξοικειώνονται με τις αρχές της Ομοιοπαθητικής, επίκειται η εισαγωγή του μαθήματος σε όλα τα Παν. του Βελγίου (ήδη διδάσκεται στο μεγαλύτερο της χώρας, το U.C.L) και το έχει προτείνει ο Ιατρικός Σύλλογος της Γαλλίας για τα Πανεπιστήμια της. Σε αντίστοιχα της Αυστρίας, του Βελγίου, της Ισπανίας και της Ολλανδίας διδάσκεται ως μάθημα επιλογής. Αρκετά Παν. της Γαλλίας (9), της Ισπανίας (5) και της Πολωνίας παρέχουν στους αποφοίτους των Ιατρικών Σχολών μετεκπαίδευση στην Ομοιοπαθητική, που οδηγεί στην απόκτηση πανεπιστημιακού διπλώματος. Στις Αυστρία και Γερμανία, οι επίσημοι ιατρικοί σύλλογοι απονέμουν κατόπιν εξετάσεων τον τίτλο του Ομοιοπαθητικού Ιατρού. Στην Ελβετία έχει αναγνωριστεί με τη συνεργασία του Ελβετικού Ιατρικού Συλλόγου (FMH) ως υποειδικότητα της Παθολογίας, της Παιδιατρικής και της Γενικής Ιατρικής. Σε Γαλλία, Ιταλία, Λιθουανία, Σερβία- Μαυροβούνιο οι αντίστοιχοι ιατρικοί σύλλογοι την έχουν αναγνωρίσει ως ιατρική θεραπευτική μέθοδο.
Σε Αυστρία (7), Ισπανία (2), Γαλλία (2), Γερμανία (5) και Ιταλία (όπου έχει αναγνωριστεί ως ιατρική πράξη δηλ. ότι πρέπει να ασκείται μόνο από ιατρούς) λειτουργούν ομοιοπαθητικά εξωτερικά ιατρεία σε γενικά νοσοκομεία. Τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία Βελγίου, Γαλλίας, Γερμανίας και Λουξεμβούργου καλύπτουν τις δαπάνες για τα ομοιοπαθητικά φάρμακα ενώ ιδιωτικές ασφαλιστικές σε Αυστρία, Γερμανία και Ολλανδία καλύπτουν και την αμοιβή του ιατρού. Σε πρόσφατη έρευνα της Ευρ. Ένωσης καταμετρήθηκαν 100 εκ. επισκέψεις σε ένα χρόνο σε ομοιοπαθητικούς στην Ευρώπη ενώ στις ΗΠΑ πραγματοποιήθηκαν ετησίως 630 εκ επισκέψεις ασθενών σε εναλλακτικούς ιατρούς (JAMA, 1998).
Το Εθνικό Κέντρο για τη Συμπληρωματική και Εναλλακτική Ιατρική των ΗΠΑ (NCCAM) που ανήκει στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ, χρηματοδοτείται με το ποσόν των 120 εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. Οι πολιτείες Νεβάδα, Αριζόνα και Κονέκτικατ χορηγούν άδεια ασκήσεως της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής. Σε έκθεση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) το 2005 αναφέρεται ότι η δράση της ομοιοπαθητικής δεν εξηγείται με το φαινόμενο Placebo και συστήνει την περαιτέρω διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της στα χρόνια νοσήματα.
Το επιστημονικό υπόβαθρο της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής γίνεται όλο και πιο συχνά θέμα διαλέξεων σε συνέδρια, στρογγυλές τράπεζες, αναλύσεις σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά, αλλά και καθημερινών συζητήσεων σε επίπεδο ανταλλαγής επιστημονικών απόψεων ανάμεσα σε ιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων και ασθενείς. Μέχρι σήμερα πάνω από 300 κλινικές μελέτες για την Ομοιοπαθητική Ιατρική έχουν δημοσιευτεί σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά, ενώ παράλληλα περίπου 3500 αναφορές υπάρχουν στην Ιατρική βιβλιοθήκη PudMed. Το γεγονός ότι περιοδικά όπως το «The Lancet» και το «British Medical Journal» έχουν δημοσιεύσει θετικά άρθρα για την Ομοιοπαθητική Ιατρική, αντανακλά τον ορθό επιστημονικό προβληματισμό για ένα θεραπευτικό σύστημα που πληροί σαφώς τους όρους ένταξης στην παγκόσμια ιατρική βιβλιογραφία.
Η εισαγωγή της Ομοιοπαθητικής στην Ιατρική βιβλιογραφία βρίσκεται σε μετεφηβική ηλικία. Εκτός από τις λίγες μεταπολεμικές έγκυρες μελέτες που προηγήθηκαν, μόλις το 1986 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «The Lancet» η πρώτη έγκυρη διπλή τυφλή κλινική μελέτη σύγκρισης της δράσης της Ομοιοπαθητικής θεραπείας με εικονικό φάρμακο-placebo και αφορούσε τις αλλεργικές εκδηλώσεις του αναπνευστικού. Τα επόμενα χρόνια δημοσιεύτηκαν σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά αρκετές μελέτες και μετά-αναλύσεις που απέδιδαν στην Ομοιοπαθητική σαφώς θετικά αποτελέσματα. Βασικός λόγος που δικαιολογεί τον σχετικά μικρό αριθμό μελετών είναι οι ιδιαιτερότητες της Κλασικής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής που περιλαμβάνει την εξαιρετική εξατομίκευση της θεραπείας ανάλογα με τη συμπτωματολογία του ασθενούς, ακόμα και ανάμεσα σε ασθενείς με την ίδια νόσο. Στην συνήθη μεθοδολογία της ιατρικής έρευνας γίνεται η σύγκριση της δράσης ενός θεραπευτικού σχήματος με την αντίστοιχη δράση ενός άλλου ή του εικονικού φαρμάκου σε ομάδες ασθενών που έχουν μία συγκεκριμένη νόσο. Συνήθως τα μετρήσιμα αποτελέσματα είναι, είτε ή μείωση των συμπτωμάτων, είτε η αλλαγή κάποιας εργαστηριακής παραμέτρου. Στην Ομοιοπαθητική Ιατρική η θεραπεία είναι εξατομικευμένη σε μεγάλο βαθμό. Τα αρτιότερα κλινικά αποτελέσματα ακολουθούν την χορήγηση ενός ομοιοπαθητικού φαρμακευτικού σκευάσματος, προσεκτικά επιλεγμένου, ανάμεσα σε τουλάχιστον τρεις χιλιάδες άλλα. Το «όμοιο» φάρμακο επιλέγεται με βάση την συμπτωματολογία και σημειολογία του ασθενούς σε σωματικό και ψυχοδιανοητικό επίπεδο και όχι μόνο με βάση τη νόσο. Ένα απλό παράδειγμα: Για την θεραπεία είκοσι ασθενών με ημικρανία μπορεί να χρειαστούν από δώδεκα έως και είκοσι διαφορετικά φάρμακα, ένα για τον κάθε ασθενή, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες των συμπτωμάτων του. Μία άλλη παράμετρος που είναι σημαντική στην Ομοιοπαθητική Ιατρική είναι η ολιστικότητα της θεραπείας και ο νόμος της κατεύθυνσης της θεραπείας. Ο ασθενής βιώνει μία αρχική θεραπευτική επιδείνωση, των σωματικών του συμπτωμάτων. Αυτή συχνά, είναι και η ασφαλιστική δικλείδα της θεραπείας που μόλις άρχισε και η οποία ξεκινά θεραπεύοντας πρώτα τα συμπτώματα του ασθενούς σε διανοητικό και συναισθηματικό επίπεδο. Είναι ενδιαφέρον να αναφερθεί ότι αυτή η δράση είναι αντίστροφη από την καταγεγραμμένη δράση του placebo, αφού σε αυτήν δεν υπάρχει αρχική επιδείνωση που να ακολουθείται από μακροχρόνια θεραπεία, αλλά αρχική βελτίωση που ακολουθείται από σύντομη υποτροπή. Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι ο σχεδιασμός ιατρικών μελετών που να αναδεικνύουν την αληθή θεραπευτική δράση των Ομοιοπαθητικών φαρμάκων είναι δύσκολος, αλλά εφικτός με τις απαραίτητες τροποποιήσεις στα ιατρικά πρωτόκολλα που αφορούν την Ομοιοπαθητική. Είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη διεξαγωγής αυστηρών κλινικών μελετών στις οποίες να τηρούνται τόσο η μεθοδολογία της έρευνας της Ιατρικής επιστήμης, όσο και η νομολογία της Ομοιοπαθητικής θεραπευτικής. Βιβλιογραφία κλινικών μελετών, μετά-αναλύσεων τους και μελετών βασικής έρευνας είναι στη διάθεση κάθε ενδιαφερομένου.
Κάποιοι βιάστηκαν να μιλήσουν για οικονομικά συμφέροντα στην εξάπλωση της Ομοιοπαθητικής, αγνοώντας πως το κόστος της θεραπείας στην ομοιοπαθητική είναι πολύ μικρότερο των χημικών φαρμάκων.
Κάποιοι άλλοι εθελοτυφλούν μιλώντας για φαινόμενα placebo όταν τα καλύτερα αποτελέσματα της Ομοιοπαθητικής παρατηρούνται σε βρέφη και νήπια.
Κάποιοι κολάζουν την Ομοιοπαθητική για τις λίγες εργασίες που έχουν δημοσιευθεί, αγνοώντας ότι οι περισσότερες στην Ακαδημαϊκή Ιατρική χρηματοδοτούνται από γίγαντες όπως είναι οι πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες (άλλο μεγάλο θέμα είναι προς τα πού κατευθύνουν συνολικά την Ιατρική) και ότι ακόμα και στη Μ. Βρετανία λιγότερο από το 1% των δημόσιων δαπανών για την έρευνα στην υγεία έχουν κατάληξη την ομοιοπαθητική.
Κάποιοι την απορρίπτουν εκ προοιμίου λόγω μη εξακρίβωσης, εισέτι, του μηχανισμού δράσης της, παραβλέποντας π.χ. ότι το πραγματικά θαυματουργό σαλικυλικό οξύ συνταγογραφόταν επιτυχώς για δεκαετίες πριν αποκαλυφθεί ο τρόπος δράσης του.
Κάποιοι, τέλος, ξεχνούν ότι όλοι ιατροί είμαστε και ενδιαφερόμαστε για το καλό του ασθενή. Άλλωστε η εξάσκηση της Ομοιοπαθητικής δεν προσφέρεται για πλουτισμό όπως συμβαίνει με άλλες ειδικότητες.
ΕΞΕΛΙΞΗ – ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ
Η Ομοιοπαθητική συνεχίζει την ιστορία της για πάνω από 200 χρόνια με σημαντική εξέλιξη και εντυπωσιακή εξάπλωση, σε παγκόσμιο επίπεδο, τα τελευταία πενήντα (50) χρόνια.
Ενδεικτικά αναφέρουμε:
* Στην Ελλάδα: Το 1889 εισάγεται για πρώτη φορά από τον ιατρό Ε. Γυπάρη, ο οποίος δημοσίευσε το 1902 το βιβλίο του «Η ομοιοπαθητική θεραπεία και τα πλεονεκτήματά της». Το 1926 ο ιατρός Μ. Φατούρος περιπλανάται έφιππος στα χωριά της Ηπείρου θεραπεύοντας τους κατοίκους βάσει της Ομοιοπαθητικής. Το 1932 ο ιατρός Σ. Πικραμένος συνεχίζει το έργο συσπειρώνοντας γύρω του και έναν μικρό αριθμό άλλων γιατρών. Η Ομοιοπαθητική ιατρική όμως, έγινε γνωστή και άρχισε να εφαρμόζεται συστηματικά στην Ελλάδα από το 1967 και μετά όταν επανήλθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε οριστικά ο καθηγητής κ. Γιώργος Βυθούλκας, ο οποίος ίδρυσε, το 1969, το Κέντρο Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (ΚΟΙ) στην Αθήνα με τους αείμνηστους ιατρούς, Ειρήνη Μπαχά και Σπύρο Γαρζώνη. Το ΚΟΙ, απετέλεσε το βασικό φορέα εκπαίδευσης ομοιοπαθητικών ιατρών και διάδοσης-εφαρμογής της Κλασικής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής. Σήμερα, ο επίσημος επιστημονικός φορέας των ομοιοπαθητικών ιατρών είναι η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (ΕΕΟΙ) που ιδρύθηκε το 1971. Τα μέλη της είναι μόνο ιατροί, απόφοιτοι Πανεπιστημίου, που έχουν εξειδικευθεί και μετεκπαιδευθεί στην ομοιοπαθητική. Τα μέλη της ΕΕΟΙ ξεπερνούν τα 300.
Η ομοιοπαθητική φαρμακοτεχνία διδάσκεται από τον τομέα φαρμακογνωσίας της Φαρμακευτικής Σχολής Αθηνών.
Ο επίσημος επιστημονικός φορέας των ομοιοπαθητικών φαρμακοποιών είναι η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικών Φαρμακοποιών.
* Κορύφωση της επιστημονικής αναγνώρισης της Ομοιοπαθητικής στην Ελλάδα αποτελεί η δημοσίευση στο ΦΕΚ 1912/ τεύχος Β / 29-12-2006 της έγκρισης προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου «για γιατρούς και οδοντιάτρους», διάρκειας 2 ετών, με τίτλο «Ολιστικά Εναλλακτικά Θεραπευτικά Συστήματα. Κλασσική Ομοιοπαθητική». Αυτό το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών θα διεξάγεται με την συνεργασία της Διεθνούς Ακαδημίας Κλασικής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής και της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής.
* Στο Ηνωμένο Βασίλειο: Το 1832 η Ομοιοπαθητική ασκείται για πρώτη φορά από τον γιατρό Frederick Foster Harvey Quirt και το 1837 ιδρύεται το νοσοκομείο Hahnemann στο Λίβερπουλ. Έχει ενταχθεί στο εθνικό σύστημα υγείας από το 1948 και είναι αναγνωρισμένη ως υπο-ειδικότητα της Γενικής Ιατρικής από το 1950. Στα πλαίσια αναθεώρησης του όλου συστήματος των ιατρικών ειδικοτήτων στο Ηνωμ. Βασίλειο υπάρχει η πρόθεση αναγνώρισης της Ομοιοπαθητικής ως πλήρους αυτόνομης ειδικότητας. Υπάρχουν 5 νοσοκομεία, αποκλειστικά ομοιοπαθητικά (Λονδίνο, Γλασκώβη, Λίβερπουλ, Μπρίστολ και Τούμπριτζ Γουέλς) εντεταγμένα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Επίσης υπάρχει και μεγάλος αριθμός ιδιωτικών ομοιοπαθητικών κλινικών σε διάφορες πόλεις. Τουλάχιστον το 37% των Βρετανών γενικών ιατρών χρησιμοποιούν αποκλειστικά ή περιστασιακά την ομοιοπαθητική ιατρική. Επισημαίνεται ότι για περισσότερο από έναν αιώνα η βασιλική οικογένεια ακολουθεί συστηματικά ομοιοπαθητική ιατρική. Στο Πανεπιστήμιο Exceter έχει δημιουργηθεί έδρα με αντικείμενο την έρευνα στη μη συμβατική ιατρική Και στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ έχει δημιουργηθεί έδρα ομοιοπαθητικής ιατρικής.
* Στη Γαλλία: Το 32 % των Γάλλων γενικών ιατρών συνταγογραφούν ομοιοπαθητικά φάρμακα, αποκλειστικά ή περιστασιακά, τα οποία περιλαμβάνονται στη Γαλλ. Φαρμακοποιία. Ήδη εννιά Πανεπιστήμια παρέχουν τριετές μεταπτυχιακό πρόγραμμα διδασκαλίας της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής. Στο τέλος των σπουδών απονέμεται πανεπιστημιακό δίπλωμα.
* Στο Βέλγιο:Το Βελγικό Κοινοβούλιο ψήφισε το νομοσχέδιο 3/99 για την αναγνώριση της μη συμβατικής ιατρικής, με πρώτη την Ομοιοπαθητική, και από την 1/1/2000 όλα τα Βελγικά Ασφαλιστικά Ταμεία καλύπτουν τις δαπάνες για ομοιοπαθητικά φάρμακα. Σύμφωνα με σχετική πρόσφατη δημοσκόπηση το 50% των ερωτηθέντων εμπιστεύεται και ακολουθεί την Ομοιοπαθητική ιατρική. Η Ομοιοπαθητική διδάσκεται στους τελειόφοιτους της Ιατρικής Σχολής του Catholic University της Louvain, του μεγαλύτερου Πανεπιστημίου του Βελγίου.
* Στην Ολλανδία: Περισσότερο από το 40% του πληθυσμού έχει επισκεφθεί ομοιοπαθητικό ιατρό, ενώ περίπου το 30 % των γενικών ιατρών χρησιμοποιεί την Ομοιοπαθητική. Σε πρόσφατη έρευνα που έγινε, διαπιστώθηκε ότι οι περισσότεροι γονείς (40 %) εμπιστεύονται τα παιδιά τους σε ομοιοπαθητικό ιατρό, παρά σε συμβατικό (35 %).
* Στην Ισπανία και στην Αυστρία: Λειτουργούν εξωτερικά ομοιοπαθητικά ιατρεία σε Γενικά Νοσοκομεία. Στην Ισπανία τέσσερα Πανεπιστήμια έχουν μεταπτυχιακά τμήματα Ομοιοπαθητικής Ιατρικής.
* Στην Ιταλία: Τουλάχιστον το 20% του πληθυσμού επιλέγει εναλλακτικές μορφές ιατρικής με κύρια την Ομοιοπαθητική. Επίκειται η ψήφιση νόμου για την εισαγωγή της Ομοιοπαθητικής στις ιατρικές Πανεπιστημιακές Σχολές και σε Νοσοκομεία. Ήδη τρία Πανεπιστήμια παρέχουν μεταπτυχιακή εκπαίδευση στον τομέα της ομοιοπαθητικής.
* Στη Γερμανία και στην Αυστρία: Οι επιστημονικοί ιατρικοί σύλλογοι απονέμουν, κατόπιν εξετάσεων, τον τίτλο του ομοιοπαθητικού ιατρού, ενώ οι φοιτητές της ιατρικής όλων των Πανεπιστημίων εξοικειώνονται με την ομοιοπαθητική. Στη Γερμανία η ομοιοπαθητική περίθαλψη καλύπτεται από όλα τα συστήματα ιδιωτικής – κοινωνικής ασφάλισης.
* Στις ΗΠΑ: Η διάδοση της Ομοιοπαθητικής έγινε κατά τον 19ο αιώνα και ασκείτο τουλάχιστον από το 25%των ιατρών. Σε έρευνα που δημοσιεύθηκε στο JAMA (Journal of American Medical Association) αναφέρεται ότι στο 64 % όλων των ιατρικών σχολών δίνονται στους φοιτητές τους μαθήματα εναλλακτικής ή συμπληρωματικής ιατρικής. Υπάρχουν πάνω από 200 ερευνητικές εργασίες σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά που αποδεικνύουν την ευεργετική δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου στους ασθενείς.
* Στη Ρωσία: Η ομοιοπαθητική αναγνωρίστηκε ως ειδική θεραπευτική μέθοδος το 1991.
* Στην Κύπρο: Η Ομοιοπαθητική ιατρική εξασκείται στην Κύπρο από το 1986. Σήμερα υπάρχουν 10 περίπου ιατροί που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σαν ομοιοπαθητικοί ιατροί στο νησί. Οι περισσότεροι από αυτούς παρακολούθησαν το διετές μετεκπαιδευτικό πρόγραμμα του καθηγητή κου Γιώργου Βυθούλκα και πέρασαν τις σχετικές εξετάσεις. Η Ομοιοπαθητική Ιατρική Εταιρεία Κύπρου (ΟΙΕΚ) είναι το επιστημονικό όργανο των Κυπρίων Ομοιοπαθητικών ιατρών και από το 2006 συμμετέχει επίσημα στις συνεδριάσεις της ECH (European Committee for Homeopathy). Επίσης στην Κύπρο δραστηριοποιείται από το 1991 ο Κυπριακός Σύνδεσμος Ομοιοπαθητικής (ΚΥ.Σ.Ο), που είναι ο σύνδεσμος των φίλων της Ομοιοπαθητικής ιατρικής και έχει 150 μέλη. Σύμφωνα με σχετικά πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Κύπρου, το 17% των Κυπρίων επισκέφτηκαν ομοιοπαθητικό ιατρό. * Στην Ευρωπαϊκή Ένωση: Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ασχολήθηκε εκτεταμένα με την Ομοιοπαθητική και το Ομοιοπαθητικό φάρμακο, με δύο προγράμματα που υλοποιήθηκαν από το 1993 – 1999 και 1994 – 1996. Για την παρακολούθηση της εξέλιξης των εργασιών τους συστήθηκε η Ευρ. Επιτροπή για την Ομοιοπαθητική. Βασικό συμπέρασμα των ομάδων εργασίας αυτών των προγραμμάτων ήταν ότι η Ομοιοπαθητική είναι η πιο ευρέως διαδεδομένη μέθοδος εναλλακτικής ιατρικής στις χώρες της Ε.Ε. και τα θεραπευτικά της αποτελέσματα δεν θα πρέπει να αγνοηθούν. Με έρευνα που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Μομπελιέ της Γαλλίας, βάσει του πρώτου προγράμματος, απεδείχθη και πειραματικά η φαρμακευτική επίδραση των «υπεραραιωμένων διαλυμάτων» που χρησιμοποιεί η Ομοιοπαθητική. Τα συμπεράσματα των προγραμμάτων αυτών οδήγησαν την Ε. Επιτροπή να διαθέσει (1999 – 2003) το ποσό των 2.000.000 ευρώ για έρευνες στον τομέα της Ομοιοπαθητικής θεραπείας καθώς και των Ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Το 1997 είχε ζητήσει και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να χρηματοδοτηθούν ερευνητικά προγράμματα για τον Ομοιοπαθητική. Το 2001 ο αρμόδιος Επίτροπος κος Erkki Liikanen γνωστοποίησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζει και υποστηρίζει «την ελευθερία εκλογής του ασθενούς για το είδος της θεραπείας που θέλει να ακολουθήσει». Για τα Ομοιοπαθητικά φάρμακα εκδόθηκαν δύο Οδηγίες της ΕΟΚ (1992) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επεξεργάστηκε πρόσφατα άλλη μία Οδηγία, στα πλαίσια αυτής της φιλοσοφίας. Τελευταία η Ε.Ε. προσπαθεί να προωθήσει, στα πλαίσια των θεμάτων υγείας, τις εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας και ιδιαίτερα της Ομοιοπαθητικής, διότι «μπορεί η υιοθέτηση τους να προλάβει την εμφάνιση μιας ασθένειας και να προσφέρουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής», λόγω της ολιστικής τους προσέγγισης.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η ομοιοπαθητική ιατρική, η ομοιοπαθητική οδοντιατρική και η ομοιοπαθητική κτηνιατρική είναι συχνά αποτελεσματικές, εκεί όπου άλλες θεραπευτικές μέθοδοι έχουν αποτύχει και μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση της λήψης συμβατικών φαρμάκων.
* Το ομοιοπαθητικό «φάρμακο» δεν εθίζει και δεν έχει παρενέργειες.
* Η ομοιοπαθητική επικεντρώνεται στη βελτίωση του επιπέδου υγείας του οργανισμού, πράγμα που συνεπάγεται την ίαση/εξάλειψη της ασθένειας και όχι απλώς την καταστολή των συμπτωμάτων.
* Στην ομοιοπαθητική ο ασθενής αντιμετωπίζεται σαν ένα ολοκληρωμένο σωματικό-ψυχικό-πνευματικό σύνολο, η υγεία του οποίου έχει επηρεασθεί από διάφορους νοσογόνους παράγοντες.
* Οι ασθενείς που έχουν θεραπευθεί με ομοιοπαθητική αγωγή, πέρα από την ίαση της ασθένειας τους, δηλώνουν ότι «νοιώθουν πολύ καλύτερα με τον εαυτό τους, νοιώθουν πολύ καλύτερα μέσα τους.»
* Η ομοιοπαθητική θεραπεία είναι ασφαλής, αποτελεσματική, ακίνδυνη και συμβατή με την μοναδικότητα του κάθε ανθρώπινου οργανισμού.
Είναι ένα τεκμηριωμένο επιστημονικό σύστημα, μια φυσική μέθοδος θεραπείας, βασισμένη σε θεραπευτικούς νόμους. Στοχεύει στην ενίσχυση του οργανισμού κινητοποιώντας τις αμυντικές του δυνάμεις και αποκαθιστώντας έτσι την διαταραγμένη του υγεία. Η θεραπεία εστιάζεται στη συνολική εικόνα των συμπτωμάτων του οργανισμού και όχι μόνο στην εικόνα της νόσου από την οποία πάσχει. Αυτό σημαίνει ότι δύο άτομα που έχουν την ίδια αρρώστια μπορεί να χρειάζονται δύο διαφορετικές θεραπευτικές αγωγές και διαφορετικά φάρμακα.
Η «Κλασική Ομοιοπαθητική» είναι ο τύπος της Ομοιοπαθητικής που διδάχτηκε από τον ιδρυτή της Dr. Hahnemann πριν από 210 χρόνια περίπου, ο οποίος υποστήριζε ότι σε κάθε δεδομένη στιγμή, για τη θεραπεία όλων των συμπτωμάτων του ασθενούς, μόνο ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο πρέπει να χορηγείται σε αυτόν.
Η διαδικασία του εντοπισμού του σωστού ομοιοπαθητικού φάρμακου είναι επίπονη και απαιτεί έρευνα και εμπειρία εκ μέρους του θεράποντα ιατρού. Αφού όμως επιτευχθεί, τα θεραπευτικά αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά και πολύ ικανοποιητικά. Δυστυχώς όμως ορισμένοι ομοιοπαθητικοί ιατροί, που δεν μπορούν να βρουν ποιο είναι το κατάλληλο φάρμακο που πρέπει να χορηγήσουν, είτε γιατί δεν έχουν αρκετή εμπειρία, είτε γιατί δεν διαθέτουν αρκετό χρόνο για να πάρουν ένα λεπτομερές ιστορικό και να το μελετήσουν με προσοχή, μπορεί να χορηγούν τρία, τέσσερα και μέχρι 20 διαφορετικά φάρμακα συγχρόνως, ελπίζοντας ότι το κατάλληλο θα συμπεριλαμβάνεται σε αυτά. Αυτή είναι η «μη-κλασική μορφή» της ομοιοπαθητικής ιατρικής, η οποία βέβαια δεν δίνει τα θεραπευτικά αποτελέσματα που δίνει η Κλασική Ομοιοπαθητική.
Το θεραπευτικό φάσμα της Κλασσικής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής είναι ευρύτατο, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι μπορεί να θεραπεύσει κάθε ασθένεια. Εφαρμόζεται σε όλες τις παθήσεις, εκτός από αυτές που αναμφισβήτητα απαιτούν χειρουργική επέμβαση και από αυτές που αφορούν μη αναστρέψιμες παθολογοανατομικές βλάβες. Όμως και στη χειρουργική μπορεί να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια: π.χ. σε ένα κάταγμα, παράλληλα με τη χειρουργική αντιμετώπιση, ο ασθενής μπορεί να πάρει ομοιοπαθητικά φάρμακα, ώστε το κάταγμα να πορωθεί πιο γρήγορα. Επίσης πριν και μετά από μια χειρουργική επέμβαση μπορούν να χορηγηθούν ομοιοπαθητικά φάρμακα που βοηθάνε σημαντικά στην επούλωση του τραύματος και στη μείωση του πόνου.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα επιδρούν θετικά σε πολλές νοσολογικές καταστάσεις στα διάφορα συστήματα του οργανισμού, είτε πρόκειται για ασθένειες σωματικές (πεπτικού, αναπνευστικού, κυκλοφοριακού, δέρματος κλπ) είτε πρόκειται για ψυχικές (αγχώδεις εκδηλώσεις, διαταραχές συναισθήματος, συμπεριφοράς, ύπνου κλπ).
Η Ομοιοπαθητική είναι αποτελεσματική τόσο σε χρόνιες όσο και σε οξείες ασθένειες, εφαρμόζεται δε με επιτυχία σε όλα τα άτομα και σε όλες τις ηλικίες (βρέφη, παιδιά, ενήλικες, γέροντες). Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι για την ομοιοπαθητική δεν υπάρχουν ασθένειες αλλά ασθενείς. Αυτό συμβαίνει γιατί στην Ομοιοπαθητική ο πάσχων άνθρωπος αντιμετωπίζεται σαν ενότητα αλληλοεπηρεαζόμενων σωματικών, διανοητικών και ψυχικών λειτουργιών και όχι σαν διαφορετικά τμήματα ενός οργανισμού.
Με την Ομοιοπαθητική συνήθως βελτιώνεται συνολικά ο πάσχων οργανισμός και όχι μόνο το σύμπτωμα που οδήγησε τον ασθενή στον ιατρό. Γι’αυτό και πολλές φορές δεν έχει νόημα η ερώτηση : «έχετε φάρμακο για την τάδε ασθένεια;».
Τέλος η Ομοιοπαθητική μπορεί να προσφέρει ση μαντική βοήθεια σε επείγουσες καταστάσεις (κρίση άσθματος, αλλεργικές αντιδράσεις κ.λπ.) όπου η δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου είναι πολύ γρήγορη και αποτελεσματική.
Το αποτέλεσμα της Ομοιοπαθητικής στηρίζεται στην αυθυποβολή;Η υπόθεση αυτή είχε διατυπωθεί πριν από αρκετά χρόνια από άτομα που είχαν πλήρη άγνοια της Ομοιοπαθητικής ιατρικής στην προσπάθεια τους να εξηγήσουν τα εντυπωσιακά, θεραπευτικά αποτελέσματα της και σήμερα θεωρείται πλέον ξεπερασμένη. Στο συγκεκριμένο θέμα όμως επισημαίνουμε τα εξής:
* Γιατί μπορεί να ασκεί αυθυποβολή μόνο ο ομοιοπαθητικός ιατρός και όχι οι άλλοι ιατροί της κλασικής ιατρικής, ακόμα και όταν έχουν μεγάλους τίτλους και εμπειρία;
* Γιατί άραγε ο ασθενής γίνεται καλά μόνο όταν του χορηγηθεί το ενδεικνυόμενο φάρμακο και όχι οποιοδήποτε άλλο ομοιοπαθητικό φάρμακο;
* Το αποτέλεσμα που μπορεί να έχει η αυθυποβολή είναι συνήθως βραχυχρόνιο (λίγες ώρες, ημέρες ή εβδομάδες) και όχι μακροχρόνιο όπως είναι το αποτέλεσμα με την ομοιοπαθητική θεραπεία.
* Η Ομοιοπαθητική έχει θαυμάσια αποτελέσματα στα βρέφη και στα νήπια και βέβαια κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι σε αυτά ασκείται αυθυποβολή.
* Η Ομοιοπαθητική κτηνιατρική, η οποία είναι ευρέως διαδεδομένη στο εξωτερικό αλλά τελευταία και στη χώρα μας, έχει πολύ καλά αποτελέσματα στα ζώα και βέβαια και σ αυτή την περίπτωση είναι αδύνατο να ασκείται αυθυποβολή.
6. Τι είναι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα;
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ουσίες που προέρχονται από τη φύση (φυτικής, ορυκτής και σπάνια ζωικής προέλευσης) και παρασκευάζονται με φυσικό τρόπο
(μια διαδικασία διαδοχικών αραιώσεων και δονήσεων του αρχικού διαλύματος της συγκεκριμένης ουσίας).
Οι θεραπευτικές ιδιότητες των ομοιοπαθητικών φαρμάκων έχουν πλήρως περιγραφεί και ελεγχθεί μέσα από άπειρες και προσεκτικές αποδείξεις-χορηγήσεις πάνω σε ανθρώπους (και σε ζώα).
Η παρασκευή και η κυκλοφορία τους είναι επίσημα κατοχυρωμένες από την Ελληνική και την Ευρωπαϊκή νομοθεσία (κοινοτική οδηγία ΟΔ/92/73/ΕΟΚτης 22/9/1992) και την εναρμόνιση της Ελληνικής νομοθεσίας από 1/1/1994 που ακολούθησε.
Ποτέ και σε καμιά περίπτωση, ούτε έχουν τις παρενέργειες των χημικών φαρμάκων.
Ο λόγος είναι ότι κατά την διαδικασία παρασκευής τους έχουν αραιωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να έχει καταργηθεί οποιαδήποτε πιθανότητα παρενέργειας τους, ενώ αντίθετα έχει ενεργοποιηθεί η θεραπευτική τους δράση. Γι αυτό και είναι παντελώς ακίνδυνα για όλες τις ηλικίες (βρέφη, παιδιά, ενήλικες, υπερήλικες) και για όλες τις ιδιαίτερες καταστάσεις του οργανισμού όπου άλλα φάρμακα θεωρούνται επικίνδυνα όπως εγκυμοσύνη, γαλουχία κ.λπ.
Όχι, αφού δρουν αποκλειστικά ενεργειακά και ποτέ χημικά.
Πρέπει να αποφεύγονται ουσίες που μπορούν να αντιδοτήσουν τη δράση του ομοιοπαθητικού φάρμακου, όπως:
* καφές, καλλυντικά, και αναψυκτικά ή τροφές που περιέχουν καφεΐνη.
* καμφορά, ναφθαλίνη, γαρυφαλέλαιο, και σε συγκεκριμένες περιπτώσεις μέντα,
χαμομήλι κ.λπ.
* αντιβιοτικά, ορμονικά, μείζονα ηρεμιστικά, κορτιζονούχα φάρμακα. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο ασθενής πρέπει να επικοινωνεί με το θεράποντα ιατρό του πριν χρησιμοποιήσει αυτά τα φάρμακα.
Ένα μικρό ποσοστό ασθενών, τις πρώτες ώρες ή τις πρώτες μέρες μετά την έναρξη της θεραπείας, πιθανόν να παρουσιάσει μικρή επιδείνωση σε κάποιο ή σε κάποια από τα συμπτώματα που είχε πριν αρχίσει την ομοιοπαθητική θεραπεία όπως π.χ. πονοκέφαλο, φαγούρα κ.λπ. που όμως είναι τελείως ακίνδυνη για τον οργανισμό. Αυτό γίνεται γιατί με τη λήψη του φαρμάκου ο οργανισμός κινητοποιείται για να αντιμετωπίσει τη νόσο και αποτελεί μια ένδειξη ότι η θεραπεία βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Δεν θα πρέπει όμως οι ασθενείς να αποδίδουν οποιαδήποτε νέα συμπτώματα τους (όπως μια καταρροή από ένα κρυολόγημα, μια διάρροια από τροφική δηλητηρίαση, ένα πόνο από ψύξη κ.λπ.) στην ομοιοπαθητική αγωγή που κάνουν, αλλά θα πρέπει να συμβουλεύονται για αυτά τα νέα συμπτώματα, εφ’όσον είναι ενοχλητικά, τον ιατρό.
Τις πιο πολλές φορές η θεραπεία επέρχεται χωρίς να παρουσιαστεί ένταση σε κάποια συμπτώματα. Η ένταση των συμπτωμάτων είναι σύνηθες φαινόμενο, αλλά δεν είναι απαραίτητο μέρος της θεραπείας.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα πρέπει να φυλάσσονται μακριά από έντονες μυρωδιές, σε μέρη δροσερά και μακριά από ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία (π.χ. τηλεόραση, κινητό τηλέφωνο κ.λπ.). Επίσης δεν πρέπει να εκτίθενται σε ηλιακή ακτινοβολία και δεν πρέπει να φυλάσσονται μέσα στο ψυγείο.
Σε μια οξεία ασθένεια, το θεραπευτικό αποτέλεσμα είναι άμεσο και
επιτυγχάνεται σε σύντομο χρόνο.
Στις χρόνιες περιπτώσεις όμως δεν είναι δυνατόν -τις περισσότερες φορές τουλάχιστον – να υπάρξει άμεσο θεραπευτικό αποτέλεσμα, ιδιαίτερα όταν οι ασθενείς έχουν προσφύγει στην ομοιοπαθητική, αφού δοκίμασαν πρώτα όλες τις άλλες μεθόδους χωρίς επιτυχία.
Επειδή η ομοιοπαθητική δρα ενισχύοντας και κινητοποιώντας τον αμυντικό μηχανισμό του οργανισμού, η διάρκεια της θεραπευτικής αγωγής εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την κατάσταση του μηχανισμού αυτού. Έτσι για κάποιον μπορεί να αρκέσει μόνον ενός μηνός θεραπεία, ενώ για κάποιον άλλον μπορεί να χρειάζονται και χρόνια. Γι’ αυτό στις χρόνιες ασθένειες μη ζητάτε από τον ιατρό σας να προβλέψει με ακρίβεια τον χρόνο της θεραπείας.
Όχι. Από τη στιγμή που θα αισθανθεί καλά, συμβουλευόμενος και τον ιατρό του, μπορεί να σταματήσει την αγωγή του και να επανέλθει στον ιατρό του μόνο σε περίπτωση υποτροπής της αρχικής ασθένειας ή σε εμφάνιση κάποιας άλλης.
Αν παρουσιαστεί κάποιο οξύ πρόβλημα όπως κρυολόγημα, διάρροια, αμυγδαλίτιδα, έντονος πονοκέφαλος, επιπεφυκίτιδα κ.λπ. το καλύτερο είναι να έλθετε σε επαφή με τον ομοιοπαθητικό ιατρό σας για να σας δώσει το αντίστοιχο ομοιοπαθητικό φάρμακο ή να σας πει τι να κάνετε.
Απολύτως όχι. Δεν υπάρχει φόβος για οποιουδήποτε τύπου αλληλοεπίδραση με οποιοδήποτε συμβατικό (αλλοπαθητικό) φάρμακο. Απλά μερικές φορές κάποια από τα συνηθισμένα φάρμακα (ιδίως αντιβιοτικά, κορτιζόνη κλπ), μπορούν να αναστείλουν πρόσκαιρα την ομοιοπαθητική θεραπεία και γι’ αυτό συνιστούμε να επικοινωνήσετε με τον ομοιοπαθητικό ιατρό πριν τα χρησιμοποιήσετε.
Βεβαίως. Επειδή όμως η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική πρέπει να συμβουλεύεσθε τον θεράποντα ομοιοπαθητικό ιατρό σας, για οδηγίες.
Ναι. Αυτό όμως εξαρτάται:
* από το πόσο υγιής είναι ο οργανισμός.
* από το είδος και τη χρονική διάρκεια της ασθένειας.
* από τις ταλαιπωρίες (διανοητικές, ψυχικές, ή σωματικές) που δρουν στον ασθενή μετά την αποθεραπεία του.
* από το πόσο σωστά τηρεί τις συστάσεις του ιατρού, μετά την διακοπή των ομοιοπαθητικών φαρμάκων.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφτήτε και το επίσημο
site της Ελληνικής Εταιρίας Ομοιοπαθητικής
www.homeopathy.gr
Βιογραφικό του Γ. Γεωργιάδη:
Γ.Ι. Γεωργιάδης
Πτυχιούχος Ιατρικής Σχολής Πανεπιστήμιου Παβίας Ιταλίας
Γεννήθηκε το 1957 στην Αθήνα. Απόφοιτος της Γαλλικής ΣχολήςΑγιος Παύλος (Saint-Paul). Σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο Παβίας στην Ιταλία όπου και εργάσθηκε στο Κρατικό Σύστημα Υγείας Ιταλίας σαν Οικογενειακός-Γενικός Ιατρός και σαν Ολιστικός-Εναλλακτικός ιατρός επί δεκαετίας.
1. Διπλωματούχος της Κλασσικής Γερμανικής Σχολής Ομοιοπαθητικής SAMUEL HAHNEMANN στο Μιλάνο Ιταλίας και μέλος της Ιταλικής Ομοιοπαθητικής Εταιρείας του Μιλάνου.
2. Διπλωματούχος Ομοτοξικολογίας-Μεσοθεραπείας της Κλασσικής Σχολής Βaden-Baden Γερμανίας και μέλος της Ομοτοξικολογικής Ελληνο-Γερμανο-Ιταλικής Εταιρείας.
3. Διπλωματούχος Οξυγόνο-Οζονοθεραπεία της Επιστημονικής Ιταλικής Εταιρείας συμβεβλημένη με την Υγιεινή Επιστημονική Ακαδημία Ιταλίας.
4. Μέλος της Ιταλικής Εταιρείας Υγιεινής και Βιολογικής-Οικολογικής αντιμετώπισης του ανθρώπου με την Μέθοδο KOUSMINE.
5. Σε συνεργασία με την Φυσική Ιατρική του Πανεπιστήμιου του Μιλάνου και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας έλαβε μέρος σε μαθήματα και θεραπείες μυκητολογίας-SANUM.
6. Είναι γνώστης: Βοτανοθεραπείας, Γεμμοθεραπείας, Λιθοθεραπείας αποδεσμευτικής, Βιοχημικών Αλάτων του SCHUSSLER, Aνθοϊάμματα του Μπαχ , Ιχνοστοιχεία, Νευραλγική θεραπεία, Ηλεκτροβελονισμό.
7. Εκπαιδευμένος Θεραπευτής SRT( Θεραπεία Πνευματικής Ανταπόκρισης) advanced training με τον Ρόμπερτ Ντέτζλερ(Robert Dezler) και μέλος της Αμερικανικής Εταιρείας (Spiritual Response Therapy Association-Washington-Αpril 1991).
8. Pranic Healing Θεραπευτής 1ου και 2ου επιπέδου (1st and 2nd level) εκπαιδευμένος με Ιταλούς δασκάλους , μαθητές του Μaster Choa Kok Sui και μέλος του ‘Ράμα’ Ελληνικού Οργανισμού για την Διδασκαλία και την Διάδοση του Pranic Healing, ο οποίος είναι συμβεβλημένος με τον Ιταλικό A.I.D.I.P.H. (Ιταλικός Οργανισμός για τη Διάδοση και την Διδασκαλία του Pranic Healing).
9. Μυημένος στον 1ο-2ο και 3Α βαθμό USUI REIKI
10. Μυημένος στον 1ο-2ο-3ο και 4ο βαθμό Angelic Reiki